Don't trust everybody...

Uhm Hallo allemaal, dit is het eerste verhaal dat ik hier schrijf, laat me via reacties weten hoe het is, en dan schrijf ik verder, i hope it's good

xLotte

------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------

Isabella's POV (point of view)

Het was weer eens zo ver, de grote vakantie was voorbij en het school zou weer beginnen. Ik had nog twee dagen de tijd om me voor te bereiden op de hel, en ja, echt letterlijk de hel. Niet door al het huiswerk, en de lessen, maar omdat ik er gepest werd. En geen beetje ook. Elke ochtend kwamen ze naar me toe, duwden ze me op de grond, stalen m'n boeken of deden iets anders, maar het was altijd verschrikkelijk. De leraren hadden het al opgegeven en ze deden er niets meer aan en thuis kon ik het ook niet kwijt, aangezien mijn ouders gescheiden waren, ik bij m'n moeder woonde en ze nooit thuis was door d'r werk. Ik zuchtte even en opende mijn laptop. Het belangrijkste ding dat ik had, hier online kon ik mezelf zijn, en hoefde ik me niet achter een hoekje te verstoppen. Ik had een tijdje geleden hier ook iemand leren kennen, een enorm aardige jongen die me altijd steunde! Ik keek er enorm naar uit om met hem te praten, elke dag opnieuw... Ik wist niet heel erg veel over hem, wel dat hij Kenneth heette, dat hij ergens bij mij in de wijk woonde en voor de rest allemaal dingen over zijn leven, maar niet echt nuttige informatie. Maar hij was mijn reddende engel, als ik me slecht voelde, kon hij me altijd weer beter maken, en een glimlach op mijn gezicht toveren. We hadden al vaker tegen elkaar gezegt dat we eens moesten skypen, of afspreken in het echt maar als de ene tijd had, was de andere te druk. We hadden al wel ooit een paar foto's naar elkaar ge'appt via Whatsapp, dus we wisten hoe de andere eruit zag. Ik was zelf geen lelijk meisje, nee dat niet, maar ik was heel onzeker over mezelf, daarom dat ook net ík gepest word, en niet iemand anders. Hij zelf was een enorm knappe jongen, dus ik voelde me enorm vereerd dat zo'n knap iemand met me wou praten, en hij gaf me constant complimentjes. Eigenlijk had ik zefs een beetje gevoelens voor hem. Hij was echt geweldig aardig voor me, en de enige die echt zoveel om me gaf. Maar eigenlijk was het allemaal een leugen, en wist ik niet wat me nog te wachten stond...