Eski sevgililerimin hepsine 14 Şubat'ta kandil mesajı atacağım... Aşka gelmediler bari imana gelsinler.
Adamın biri gelip bana bir gül verse, oturur reçel yaparım. Valla o derece unuttum bu işleri.
Kim o diye sorduğumda "ben" diyen herkese kapıyı açarım, net.
Misafirin çocuğu "Abi bilgisayar çalışıyor mu" dedi. Yok, "ev hanımı" dedim. O günden beri çocuktan haber alınamıyor.
Sabah uykumu alamayınca, yatağımın başında tarlası yanmış köylü gibi oturuyorum.
Taksiye bindiğimden beri taksimetreyle kesişiyoruz, sanırım taksimetre bana yazıyor.
Adamın boyu 1.50 karşıdan gelen 1.85′lik kızı kesiyor. Hadi Allah korkun yok, yükseklik korkun da mı yok?
Sevgilisinden ayrılan bir Japon ne şanssızdır lan, unutabilmesine imkan yok nereye baksa aynı yüz, kime baksa aynı gözler.
Kız Rihanna olacağım diye kafasının yanını kazıtmış ama Balotelli olmuş.
Elektrik kesikken lambanın düğmesiyle oynadıktan sonra "Lan şimdi düğme açık mı kaldı kapalı mı" diye düşünmekten beynim alev topuna döndü.
Otobüsün içi hareket halinde 30 derece, durakta kapılar açılınca -10 derece. Yanımda oturan amca çatladı, koli bandıyla tutturduk.
Bazen lan diyorum kendime. Sonra lanlı lunlu konuşma diyorum, önce o eli bir indir, akıllı ol falan derken zor ayırıyorlar.
İstediğin kadar şehirli ol, bütün bağlarını kopar, geçmişe sünger çek. Köyden o peynir gelecek.
Uyuyacağım diye bilgisayarı kapattım, telefondan giriyorum. Bunu da kapatınca yastıktan bir denerim herhalde galiba sanırsam.
Sigara içmediği halde her gün bir paket sigara parasını bir kenara koyanınız var mı? Yok. —konu kilit-
Şimdi gidip odada kendi imkânlarımla atom parçaladım desem annemin soracağı ilk soru: hep yerlere döktün di mi?
Bizim zamanımızda" diye cümleye giren kişilerin ağız bölgesine kösele terlik vurarak tedavi edebilirsiniz.
İlkokulda nöbetçi öğrenci ciddiyeti diye bir gerçek vardı. Sanırsın 4 -C sınıfının nöbetçisi değil de, Dolmabahçe Sarayının muhafızı.
Her şey zamanla geçer diyenin ağzına ıslak odunla vurasım, sonra da "zamanla geçer" diyesim var.
