Sa bawat pag patak nang ulan ikaw ang naaalala ko,
Sa bawat pag patak nang ulan, namimiss ko mga ngiti at tawa mo
Sa bawat pag patak nang ulan Nakikita ko ang maganda mong mukha
Dahil sa pag patak nang ulan ikaw ang naging buhay ko
Sa bawat pag patak nang ulan parang nandito ka na sa tabi ko.
Sa bawat pag patak nang ulan napapangiti ako dahil naaalala kita..
Ang saya saya ko kase ang ulan nato ang mismong dahilan kung bakit minahal kita...
pero papano kung isang araw sa malakas na pag buhos ng ulan ay biglang maglaho ito?
hudyat na ba ito nang paglayo mo? ng pagkawala mo sa piling ko?
HA-HA ---- ano toh? bakit ang labo? ang labo ? ang labo talaga! lahat na sakin malabo~
ang paningin ko malabo na kase naluluha nako
ang labo, kung bakit mo ko iniwan~ diba nangako ka?
HA-HA! SINUNGALING KA! PINAASA MO KO NA DITO KA LANG SA TABI KO HABANG BUHAY!
Pero asan ka ngayon?
ang tanga ko.....
ang tanga tanga ko naman...
kalalaki kong tao nagdadrama ko..
Kabaklaan -_____-''
ang tanga ko... kase hangang ngayon mahal pa kita..
alam mo kung gano kahirap ang mabuhay nang wala ka? :(

BINABASA MO ANG
Rain Dies - She's Gone[SOON]
Fanfictionang kwentong ito ay tungkol sa isang lalaki (Tao) na nakatagpo nang isang babae (Bomi) na naglalakad sa gitna ng malakas na ulan... lalapitan na sana nya si Bomi ng bigla itong mawalan ng malay... nagmadaling tumakbo si Tao ngunit may nauna sa kanya...