Zaman vardır
manasız, dilsiz, düşüncesiz
Akar gider ama anlaşılmaz
Unutturmaz yaşananları
Ama hatırlatmaz da
Yaşamına devam ederken insan
Ordadır hep bir yerlerde bekler
Gelmesi yakındır
Ama hep bekletir
Kırmaz kalbini zaman
Ama hep ağlatır.
Ağlamak manasızdır
Ama gözyaşları denizdir
ve hiç kurumaz.
İnsan vardır
Özleyen, bekleyen, sabırlı
Getirecektir birisi geçmişte kaybettiğini
Onun gelişine saklanmıştır
En güzel hayaller, en güzel sözler
Ama bilmez bekleyen
Her insan gibi oda gitmek için gelir
Gittiğinde küser zamana, suçlar onu
Çünkü durmamıştır
Akmaya devam etmiştir
Bir parça mutluluk bile bırakmadan
Kalan hep geçmişi düşünür
Zaman onun için akmaz artık
Gene suçlanır zaman
Çünkü yanlış yerde durmuştur...
