Ne seni unutabiliyorum ne de senden kalanları. Kafamın içinde bir kanser tümörü gibi büyüyorsun. Seni unutamamanın verdiği acılara dayanamıyorum. Unutamamanın bu kadar kahredici, çıldırtıcı olduğunu bilmezdim. Her yerde her zaman benimle birliktesin. İşin kötüsü her şey seni hatırlatıyor. Kalabalıkta gelişigüzel söylenmiş bir söz bile yetiyor seni düşünmeme. Yalnızlığımda ise sesin kulaklarımda çınlıyor, avuçlarının serinliğini hissediyorum alnımda. Yaşanmış zamanlar bir film şeridi gibi geçiyor hafızamdan. Anılarımızı en küçük noktasına kadar birer birer hatırlıyorum. İşte o zaman; bu seni unutamayan başı duvarlara vura vura parçalamak geliyor içimden.
Olmasaydı sonumuz böyle
Ben çok çabaladım
Sen inadına vazgeçtin
En kötüsü de aslında hiç yoktun
Ben var sandığımda bile
Aslında hiç dokunamamıştım benim sandığım kalbine
Ve biran
Öyle bi zamanda dank etti ki
Acı hiç bu denli yakmamıştı canımı
Eğer bir gün istersen ben hala bıraktığın yerde olacağım 4~
@tuzdanprenses
ŞİMDİ OKUDUĞUN
İçimizde Kalanlar
ChickLitDışa vuramadıklarımız, hep içe attıklarımız veya atmak zorunda olduklarımız, yaşadıklarımız yaşamadıklarımız ve yaşayamadıklarımıza
