Our Walk Away

Einde Vakantie, Hallo Hel

"Piep-piep. Piep piep" *BOEM!*

Rot wekkers. Dan moeten ze maar niet zo een onberispelijke toon geven.

Mijn vuist kwam zo hard op de wekker neer dat het onlogisch was als hij nog heel was.

Langzaam opende ik mijn ene oog. 'AAH! MIJN OOG!'  Meteen sloot ik die weer en verstopte mijn gezicht onder het kussen om me van het licht te verbergen.

Vandaag weer naar school. Eigenlijk helemaal fantastisch! Als je die verdomde lessen niet meetelt.
Dan zie ik mijn bestie weer, en mijn klas...

Ik glimlachte bij de gedachte. "Zoem-zoem."

My gosh,  'alarm, alarm! Spam om 7 uur! Wedden dat het Lisa spam is?'

Ik slaakte een geëerde zucht en deed een nieuwe poging mijn ogen open te doen.  Met veel leed deed ik mijn eerste oog open. En weer dicht.

Nope, gaat niet lukken. Nog maar een optie...

Ik rolde als een lompe walrus uit bed en lande met een plof op mijn rug. Deed althans geen pijn door het zachte tapijt. Ik zette mijn nagels in het tapijt en klauterde naar voren. Op naar de badkamer.

"CHLOE! WAT... Ben je aan het doen?!" oops... "Sorry,  mama...?"

"Was dat een vraag?"

"Nee..."

"Ah, waarom lig je op de grond te... Kruipen?"

Ik wees naar waar ik dacht dat mijn raam was "Het licht! Het verpulverd mijn ogen!"  riep ik dramatisch uit.

"Och, jij vampier. Ik gooi water over je heen als je niet snel gaat omkleden."

"Aaaah! Je vermoord me zo!" en klauterde weer terug. "Wreek mij"

"CHLOE! HOUD OP MET DAT BELACHELIJKE GEDOE!"

-

Na een aantal minuten wist ik mijn eeuwen lange ochtend routine gedeeltelijk af te maken.

Slenterent kwam ik de trap af met de zware rugzak op mijn rug.

"En, kan je nog zien?" riep mijn moeder vanuit de keuken.

Ik rolde met mijn ogen. "Mam! Doe het licht eens aan!"

"Ha, ha. Je bent me er een. Ontbijt staat op tafel." slenterend liep ik de kamer binnen.

"Goedemorgen schat!"
"Vreselijke morgen." verbeterde ik haar. "Chloe! Wees eens een keer beleeft..." Ik stak mijn borst vooruit. "Ik ben alleen maar eerlijk over mijn mening en dat deel ik met mensen. Als mijn morgen niet bepaald 'goed'  verloopt. Dan citeer ik dat niet in mijn zin. Bovendien heb ik van jou geleerd dat je nóóit mag liegen!"

"Als je je maar bij andere mensen gedraagt." jammerde ze.

Ik zuchtte en ging aan tafel zitten. Verafschuwt keek ik neer op mijn bord. "Mam. Wat... Zit er op mijn brood...?" Ik pakte het op alsof het de sokken van mijn vader.

"Pindakaas met Indonesische sambal." Met een vies gezicht legde ik het van mijn bord af. Het verdient niet om voor mij te liggen "Mam... Waarom wil je me zo graag vergiftigen?"

"CHLOE! HOUD OP MET DAT IDIOTE GEDRAG!" schreeuwde ze vanuit te keuken. Nu was ze boos.  "Sorry." zei ik zachtjes. Ze kan best eng zijn als ze boos is, weetje? "Maar ik vertik het om dát," en ik gaf een vieze blik op het broodje. "Te eten..."

"Ach,  waar gaat deze discussie over." hoorde ik haar vanuit de keuken zeggen.

Ik keek op de klok. 7:45, tijd om naar school te vertrekken. "I DUNNO!" riep ik snel als antwoord naar mijn moeder.  Ik liep naar de hal toe en trok mijn schoenen aan. Met het zonnige weer was nog geen jas nodig.

Haast huppelend kwam ik bij mijn fiets aan. Pluk de dag!

Wacht. Sinds wanneer ben ik weize gezegdes gaan noemen? Haha, Lisa zal ervan opkijken.

En net zo vrolijk sprong ik op mijn fiets en reed weg.

Op naar de helse lessen.