Artık hayattan usandım bende mutsuz olmaktan bıktım bende artık yüzümün gülmesini güzel yüzümün açılmasını istiyorum ama o üvey babam bana çok kötü şeyler yapıyor bende annemi bulmak babama aslan baba diye boynuna sarılmak istiyorum benim yanımda şu an ne gerçek annem ne gerçek babam var ikiside beni bir aileye bırakmışlar çok korkuyorum üvey annem beni satacak diye herkes burda bana kötü davranıyor burda ben mutsuzum hemde çok artık bende bu koca kötü karanlıktan çıkmak istiyorum bende artık ışığın ve mutluluğun olduğu yere gitmek istiyorum bende artık yüzümde gün ışığını bulmak istiyorum bana mutluluk ne demek diye sorsalar ben " bilmem " derim çünkü ben küçüklüğümden beri hayatımda hiç mutluluk ne duydum ne gördüm ben sadece bu mutluluğun adını bilirim şuan gece ve ben yine karanlıktayım şuan öksüzüm
Ben yani şuan yetimim ben hayatımı hiç yaşayamadan gidicem ben anneme sarılmadan babama aslan babam demeden gidicem ben şuan 8 yaşındayım evet önümde bir sürü yol var gelecek var ama ben bu yaşımda da hayatımı yaşayamadım gelecekte de yaşayamıyacağım zaten benimkisi bir hayat değil benimkisi bir hikâye ben bir masalın içindeyim o kadar ben kendimi bu karanlıktan çıkartamıyorum herkesten korkan herkesten ötlek bir kızım ben gece olur korkarım gündüz olur ben zaten karanlıktayım yine korkarım benim hayatım yok ben yaşayamıyorum bazen aynaya baktığımda korkuyorum bazen yatağa yattığımda korkuyorum ben hep geceden gündüzden korkuyorum
BEN ŞUNU ANLIYORUM BEN KARANLIK TAN VE KENDİMDEN KORKUYORUM..
ŞİMDİ OKUDUĞUN
GECE &BEN
RandomOna bir adım daha yaklaştığımda korkuyorum ama yaklaşmakta zorundayım ben ona ailem için, bilmediğim kardeşim için ( o da varsa ) yaklaşıyorum benim hikayemde böyle başlıyor ;
