Doğru bildiğimiz yanlışlar, bir doğruya kandırıldığımız milyonlarca söylenen yanlış.Eksik kaldık herkes birbirine fazlayken... Şimdi susuyorum sadece , sessizliğe bile gücüm yok artık. Güvendiğimiz , inandığımız , sevdiğimiz insanlar teker teker gitti , gitmelerini hic istemezken... Öyle bir gökyüzü var ki içim de kapkaranlık. Rengini ilkbahar da bile kaybeden , renk saçmayan kalbim var artık.Hayır tam karamsar değilim sadece yaşayan ölüyüm ama üzülme , yaşayan ölülere yas tutulmaz bu dünya da. Ayrılıklara alışmış insanlar, bırakıp gidilmeye alışılmış insanlar... Tek ben mi konuşuyorum kendimce ? Neden herkes susmuşken içimde fırtına kopuyor , duygularım mı karıştı acaba ? Gülerken ağladım mı , ağlarken gülememek gibi... Pembe diye kurulan hayallerin umutsuzluğun rengine dönüşmesi ne garip ! Umut var mıdır peki hala ? Giden döner mi , ya da kalan affeder mi ? Etmemeli bence , ben etmem mesala , varlığına alıştığım insanların , yokluğuna da alışırım elbet.Kimse vazgeçilmez değildir sonuçta, Affetmeyin ! Sizin size ihtiyacı olduğu zamanlarda , sizi yaralı bırakıp gidenleri affetmeyin !
ŞİMDİ OKUDUĞUN
SESSİZ KADIN
Short StoryBazen olmaz , olsa da uymaz , ya zaman yanlıştır ya da mekan belki de insan.Yanlışı seçerek doğruyu buluruz.Bazen o kadar kalabalığın içinde yapayalnızız sadece... Olmasını çok istediğimiz şeyin olmaması canımızı fazlasıyla yakar. Bu da gereksiz yaş...
