APTAL KIZIN AŞKI

AŞKMI? YOKSA AİLE Mİ?

Aşk hep içimizde olan bir kıpırtıdır.Her seferinde onu susturarak hayatımıza olduğumuz yerden başlarken önümüze çıkar ama bu kez susturmak istemeyiz cırpınarak "aşık değilim ben ! ' deriz ama bu işe yaramaz hep onu düşünür hayal kurarız. Uyutken rüyalarımıza girer nefes nefese uyanırız. Artık o adam aklımızdan hiç çıkmaz iste bunun adı "AŞK"tır.
=====================
Üniversite son sınıftayken çok deli şeyler yapıyordum. Okulu kırıp hocama sataşıyordum. Birgün arkadaşımın biriyle tartışıp dalga geçtim. Canan hoca yanıma gelip azarladı
Canan hocaya sert bir bakış atıp kızgın bor ses tonuyla "canan hocam bak çok köt- sözümü bitirmeme izin vermeyen kenana baktım ve kaşlarımı çatıp ona baktım o kadar kızgındım ki ne yüzüne dogru düzgün bakıyor nede cümlelerimi topalaya biliyordum taa ki canan hocanın sesiyle ilkilerek düşuncelerimden

Canan hoca bana çok kızmıştı 5- 6dk sonra sesini duydum "emira artık yaptıklarına ne sınıf ne de ben katlanamıyoruz"dedi ben hocayı aldırmıyordum canan hoca kızmıştıki sesini yükseltti"SANA DİYORUM EMİRAAAAA NİYE OKULUNLA İLGİLENMİYORSUN NEDEN BAŞKALARINA DUYARLI DEĞİLSİN !" hocayı hiç umursamadım çünkü anne nasihati verip duruyordu

Ben 1 yaşindayken annem beni terketmiş ve ya ölmüş hiç haber alamiyordum zaten anne şefkati olmadan büyüyen bir kız çocuğundan ne beklenir ki ? Serseri erkeklerden bi farkım yoktu anne şefkati göremediğim için bu haldeydim bende biliyordum kötü biri olďuğumu ve yolumun kötü yola ďüşeceğini biliyordum ama içimden hep ünlü bir mimar olmakti ama tabi bu gidişle olamazdım düşüncelerimden sıyrılıp canan hocama baktım bıkmış bi sesle "yeter emira bu kadar yeter"dedi öfkeyle

Canımın çok yandığını hissediyordum ve başımda birsürü kişinin olduğunu farkettim ne'olduğunu bilmiyordum en son canan hocanın benim kolumdan çekiştiip biyeriye götürdüğüydü gerisini hatırlamıyordum koca bir karanlık sanki küçük bir kız çocuğunun yanlıź kalışı gibi

Karşımdaki kenana bakakaldım çok korkmuş bir tavırla "emiraaaaa emiraa ses ver !"diye korkuyla bağırıyordu ilk defa beni bu kadar önemseyen biriyle karşılaştım kısa ve boğuk bir sesle "ne'oldu bana "dedim canan hocanın ve kenan korku bakışlı gözleri beni buldu şaşkınça etrafıma bakıp kenan beni hafifçe kaldırdı kısık bir sesle "teşekkür ederim"dedim önemeli değil dermiş gibi baktı.

Bir süre sonra boş bir odada oturuyordum. Fark ettiğim yerde sadece canan hoca vardı biraz titrek bir sesle "hocam bir şeymi oldu?"dedim biraz tereddüt ettim hocam tam ağzını açaçakken kapıdan bir sesler geldi oraya dogru giden hocama dikkatle bakıyordum müdür gelmişti. Korktum....

İnsan bu kadar korkarmıydı ben çok korkuyordum sanki hayatım da ilk defa korkarmış gibi ama bunlardan sıyrılarak hocama baktım "emira bir şey söylemek istiyoruz"dedi gözüyle canan hocayı gösterdi söze katılarak "ne'oldu hocam?"dedim heyecan ve korkarak canan hocam sakin bir şekilde"emira biliyoruz ki hem yetim hemde öksüzsün "bu konuşma içimi burkmuştu gözlerim doldu "bu yüzden seni evlatlık isteyen bir aile var"dedi çok şaşırdım "benimi?"şaşırarak sordum 'evet seni ama bu aile biraz zengin maddi durumları iyi seni koleje kayıt yaptıraçaklar senin görüşün nedir?"biraz düşünmeye ihtiyaçım vardı ama ne diyeçeğimi bilmiyordum "biraz düşünmem gerek"dedim. Tam kapının kolundan tutup açaçakken biri daha kapıyı açıyordu sert bir şekilde dengemi kaybederek birinin kuçağına düsmüştüm ama kim? Bu kokuyu tanıyordum bu kenandı boncuk gözleriyle bana baktı o sırada saçları dagılmıştı yeşil gözleri bir anda karardı şaşırdım boncuk gibi gözleri birden kararmıştı ama neden?

İlk defa birine bu kadar yoğun bakıyordum bunun nedeni neydi yüzümü hafifçe buruşturdum çunkü onun dengi değildim. Bu adama herkes hastaydı ben sadeçe ilgi duyuyordum ona karşı hiçbir şey hissetmiyordum ama bu duygudan kurtulup bana gelen bu aileye ne cevap vereçeğimdi ama bu konuya bir türlü cevap bulamadim bana gelen bu aileye bir şans verip onları denemek istiyordum