BIAS NEXT DOOR

CHAPTER 9: THANK YOU

*CONTINUATION*

"Farrah,May artistang nag-iintay sayo dito sa labas! " sigaw nung kapitbahay ko.

"Artista?  Sino po?" tanong ko.

"Basta! Hindi mo ba sya papapasukin? Kawawa naman sya dito! And gwapo pa naman niya!" sabi nito sabay tawa.

"Ho? "

Lumabas na agad ako ng bahay. Nasa harap na pala sya ng pinto. Nabangga tuloy ako sa dibdib nya. Ang tangkad e. Tumingala ako.

"Hoshi??? Anong ginagawa mo dito? Bakit mo ako-----" hindi ko na naituloy ang sasabihin ko.  Nagsalita sya e.

"What's the feeling?" Tanong nya.

"Ha?"

"Anong feeling na mabangga sa dibdib ng isang Hoshi?" *smirks*

"Tsss. " sinamaan ko sya ng tingin.

At ngumiti pa sya. Yabang din e noh? Bigla nya nalang akong hinila papasok ng bahay.

"Ya! What's wrong with you?" Naiinis kong sabi.

"Sino ba si Gabriel? "

O.O
(No comment;tumungo)

"Yah! Who the hell is he?!" Galit na sya.

"Siya ang first love ko! "

"Ano??? First love? Teka... magkwento ka nga sakin!"

"Ayoko!"

"So,hindi ka magkukwento?  Baka gusto mong -----" pinutol ko na. Baka halikan pa ako nito e. Hahaha.

"Oo na! Ikukwento ko na! Baka kasi.. " (laughs)

"Baka kasi mahalikan pa kita pag di ka nagkwento! Hahaha."

O.O

"Si Gabriel.. HIGHSCHOOL BESTFRIEND ko sya. Mabait sya,Friendly,Maka-diyos,Thoughtful at higit sa lahat. Sobrang gwapo nya.Yun ang dahilan kung bakit ako nainlove sa kanya.Then naging close kami noong naging "M.U" kami. Masaya akong kasama siya at ganun din naman sya.Pero habang nagtatagal,nagkakalabuan kami.Hanggang sa nawala yung feelings nya at nahirapan akong magmove on.Sya rin ang unang lalaking nagpaiyak sa akin.Alam ko, wala syang iba pero hindi ko na inalam kung bakit sya lumayo noon.Then simula noon,di na kami nagkita.Hindi ko na alam ang nangyari sa kanya." Kwento ko.
"Ahh. So it means.. Naging kayo dati? "

"No! M.U lang!  Gusto namin ang isa't isa pero hindi kami.Kasi di pa pwede."

"Ahh.So,NBSB ka pa rin? "

"Oo! " *smiles*

"Good! Mas gwapo pa rin ako sa kanya." *smirks*

"Ha? What did you just say?!"

"Nothing.May tanong lang ako. Bakit mo sya iniyakan kanina? Eh alam mo namang sinaktan ka nya noon?" Tanong nya.

Natahimik ako. Bakit nga ba? Pakiramdam ko tuloy,gusto ko ulit umiyak.

"Ahh. Hoshi bago ko sabihin---" cut

"Gusto mong umiyak?"

Mind reader ka ba?

"Hindi ayoko!"

"Okay lang, umiyak kana.Mas magaan sa pakiramdam kapag umiyak kana."

"Ayoko sabi e!" Pumikit ako

"FARRAH!! Sige na!" Pilit nya habang umiiling lang ako.

"Ayaw mo talaga?" Hinila nya ako papalapit at niyakap nya ako.

  At umiyak na nga ako.Saka ko sinabi ang dahilan.

"Miss na miss ko na sya.*snob* Hindi ko inexpect na dito pa kami magkikita.*snob*"

"Yun lang? "

Tiningnan ko yung mukha nya na parang sinasabing 'gusto mo pa rin sya,right?'

"May feelings ka pa rin para sa kanya?"

Tumango ako.Tinakpan ko yung mukha ko.
"Ang tanga-tanga ko, bakit sya pa din ang gusto ko? Bakit umaasa pa rin ako?"

Tinanggal nya yung kamay ko sa mukha ko.

"Farrah,hindi ka tanga.Okay? Siya yung tanga kasi pinakawalan ka nya." Sabi nya.

"Thank you Hoshi. Kasi nandito ka,di mo ako iniwan."

"Sus. Wala yun!  What are friends for?  Diba? Smile kana oh!"

Ngumiti sya kaya napangiti nalang din ako.Haay Hoshi! Hanggang kelan mo ba ako pakikiligin sa ngiti mong yan?

-----
Eto muna guyseu! Simula palang ito ng story ha?  Wala pa ito sa kalaghatian! Haha. Enjoy! Keep reading!