Ölen Sevgili

Birtanem..
Bu gün cenazene gelemedim,
Kızma bana olur mu?
Seni kefen içinde görmek istemedim..
Yakışmazsın sen oralara.
Üstüne toprak atarlar, bişey diyemem.
Gencecik yüzünü göstermezler bana.
Yüreğim dayanmaz.. dedim,
Gelemedim işte..
Benden gidebileceğini kabullenemedim.
Evini seyrettim uzaktan,
İnsanların feryatlarını dinledim,
Dayanamadım ağlayışlara lerim doldu,
Hiç tanımadığım duygular yaşadım o an,
İlk defa hüngür hüngür ağladım,
İnanmadım öldüğüne odana girdim, oturdum biraz,
Baş örtünü atmışlar yatağın üstüne,
Çantan, kolun sen kokuyordu buram buram,
Sarıldım eşyalarına doya doya kokladım,
Parfümüne bayılırdım bilirsin,
Şimdi ellerimde o parfüm,
Kokladıkça ölesim geliyor, ölüyorum.
Bir sürü insan vardı kapıda hepsi seni sevenler,
Herkes birilerini teselli ediyordu,
Ben kayboldum onların içinde,
Bizi kimse bilmiyordu ki,
Beni ne kadar sevdiğini,
Sana ne kadar ait olduğumu,
Kimse bilmiyordu ki.
İçim yanıyor ağlayamıyorum bile,
Haykırsam ayıp olur.
Sessiz sessiz gözümdenümden yaşlar akıyor,
Biliyor musun hep bir umut daha vardı içimde,
Her şey çok gerçekçiydi ama,
Hiç inanmadım öldüğüne kapıdan gelecekmişsin gibi bekledim,
Hiç gözümümün önünden gitmiyor,
Duvak vardı tabutunun üstünde.
Evin önüne geldi cenazen,
O an herkesi yıktın be Birtanem.
O araba geldi ya kapıya
Seni koymuşlardı ya o tabuta,
Hiç bir şey..
Hiç bir şey bu kadar zoruma gitmezdi,
Seni öyle görünce ölmek istedim,
O an anladım bir daha gözlerime bakamayacağını,
O neşeli sesini bir daha duyamayacağımı,
Sana bir kez daha sarılamayacağımı,
O an anladım aslında ne kadar güçsüz olduğumu,
Hiç bir şey söyleyemedim kimseye,
Gencecik bir hayat böyle bitemez,
Koca bir sevda böyle tükenmez dedim,
O an anladım artık benim olmadığını,
O an anladım..
O an anladım sevdiğini toprağa vermek ne garip şeymiş...