Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Yukarıda gördüğünüz yaguşuqlu Cass oluyore. Umarım bu bölümü beğenirsiniz aşkuşlarım. Seviliyorsunuz!
•••••••••••••••
MONALLY'NİN AĞIZINDAN
Ben hâla neler olduğunu sindirmeye çalışırken kalbim göğüm kafesimi parçalamak istercesine çarpıyordu. Tanrı aşkına neler oluyordu? Bu adam kimdi? Ve neden beni öldürmek istiyordu? Ben kimseye, bir hayvana bile zarar veremezdim. Yani birine birşey yapmış olmam imkansız.
Banyoya girdiğimde elimi yüzümü yıkadım ve aynada kendime baktım. Oldukça çökmüştüm. Hele ki şu son birkaç ayda. Daha yeni küçük kardeşimi kaybetmiştim ve bu duruma alışamamıştım. Sanırım alışamayacaktım da. Ama geriye dönük de yaşayamazdım, önüme bakmalı ve hayattan zevk almalıydım. Hem Andres de böyle yapmamı isterdi. Onu o kadar çok özlüyordum ki, sesini unutmaktan korkuyordum. Ama sanırım çoktan unutmuştum. Çünkü bana seslendiğindeki ses tonunu bile hatırlayamıyordum.
Kafamı iki yana sallayarak banyodan dışarı çıktım. Kalbim hâla deli gibi atarken ellerim titriyor ve soğuk terler akıtıyordum. Derin bir nefes aldım ve telefona baktım. İşe gitmeme 1 saatten az kalmıştı ve ben hazırlanmalıydım. Bu psikoloji ile nasıl işe konsantre olacağımı bir Tanrı biliyordu.
CASS'İN AĞIZINDAN
Eve geldiğimde ellerimin hâla titrediğini fark ettim. Başıma ilk defa böyle birşey geliyordu ve bu oldukça rahatsız ediciydi. Benden o kızı öldürmemi isteyen adamı aradım. Adı Josh'dı.
Telefon birkaç kez çaldığında karşımdaki sese odaklandım.
"Hallettin mi?"
"Neden bu kızın ölmesini istiyorsun?"
"Bu seni ilgilendirmez." dediğinde histerik bir kahkaha attım.
"Birincisi eğer söylemezsen onu öldürmem. Ve ikincisi bu ülkede benden iyi bir seri katil yok." Josh derin bir nefes aldığında konuşmaya çalıştı.
"O-o kız karımı öldürdü." Yalan söylüyordu. Sesi titriyor ve kekeliyordu.
"Doğruyu söyle!" diye kükrediğimde şu an eliyle alnını kaşıdığına kalıbımı basardım.
"Doğruyu söylüyorum! O kız benim karımı öldürdü! Güneşimi söndürdü! Hayatımı mahvetti! Ölmesini istiyorum, anladın mı?! Kaç para istersen vereceğim!" para miktarının arttığını duyduğumda gülümsedim.
"Anlaştık." Cevap vermeden telefonu suratına kapattım.
Bu denli masum duran bir kızın bir insanı öldüreceği aklımın ucundan geçmiyordu. O kız bir hayvana bile zarar veremiyecek gibi duruyordu. Gerisini sorgulamak bana düşmezdi, umrumda da değildi. Kızı öldürecektim ve paramı alacaktım. Benim hayatım bundan ibaretti.
Öldür, paranı al.
••••••••••••••
MONALLY'NİN AĞIZINDAN
Sonunda restouranta geldiğimde birçok müşteri olduğunu gördüm. Anlaşılan bu gün mutfakta oldukça iş vardı. Oflayarak mutfak bölümüne geçtim. Herkes bana günaydın derken kimseye cevap vermedim ve bu gün olanları düşündüm.
Benim hayatım hiçbir zaman normal olamayacak mıydı? Ben hiç huzurla uyuyamayacak mıydım? Neden herşey benim başıma geliyordu. Elimde hissetiğim acıyla düşüncelerimden sıyrıldım. Çok güzel. Elimi kesmiştim. Ama acımıyordu, hiçbirşey hissetmiyordum. Ne telaş, ne korku, ne de acı. Sanki bütün duygularım bir süngerle çekilmiş gibiydi.
Artık hiçbirşey eskisi gibi olmayacaktı. Eski Monally yoktu artık. Bende kötü olacaktım. Acımasız ve pislik olacaktım. Bakalım o zaman beni ezebilecekler miydi?
