Somewhere Out There

Chapter One

"Lara is here" I heard him announce my arrival. The moment I entered the room, the flash of the cameras greeted me and so I give them my sweetest smile. I walked in the aisle with poise and confidence.
"Are you really sure about this?" My manager asked me. "Yeah, I can't move on kung hindi ako masasalita. Don't worry I'll be fine". I asure her as I take my seat. Its starts with one question and continue with different non sense questions. I give the reporters answers, I do hope they are satisfied. My answers were half true and otherwise. I can't give them all the details dahil sila yung mga taong nakakairita na nangingialam sa buhay na may buhay. Such a bullsh*ts!
"Ok last question, anyone?" My manager asked. Haayy, salamat naman at matatapos narin tong nakakairitang presscon. -_-
Nabalik ako sa ulirat ng magtanong ang isang reporter.
"What Can we expect from a Lara Vicente now?" Ang tono ng pagtatanong niya ay parang nangaasar o nanghahamon. "Well, expect the unexpected" magsasalita pa sana yung reporter pero tumayo na ako, sign na tapos na ang presscon. Lumabas na ako ng venue at sumakay sa Van puuwi sa Condo ko. "Mabuti naman at na control mo ang emosyon mo kanina, hindi ka nagpadalos~dalos sa pagsagot." Tumango lang ako.

I'm Lara Vicente. They say I'm physically perfect. Hindi lang din daw ako maganda, may mabuti rin daw akong kalooban na talagang hinahangan. Sabi din ng iba Isa raw akong Prinssesa kung maituturing. Hinahangaan ako ng karamihan. Mas tinangkilikan pa ako ng mga tao ng pumutok ang balitang nagpropose na ng kasal ang nooy boyfriend ko na si Marco Guzman. Isa rin syang hunk actor. Everything was almost perfect, pero natapos lang iyon dahil sa pinost ni Hannah Fev artista rin na matagal ng naiingit sa relasyon namin ni Marco.
"Dito ka lang ba?" Tanong ng manager ko, nandito napala kami sa tapat ng pinto ng condo ko. "Ha?--ah..oh-opo." Sagot ko, akmang bubuksan na ang pinto nang magsalita ulit sya. "Lara, Sana Hindi ka habang buhay na ganyan. Maraming nag-aalala sayo." At tuluyan ng umalis si ate Mae, manager ko.
Haayy~ makakaya ko kayang bumalik sa dati? Yung ako lang? Yung hindi ko pa nakilala ang isang Marco Guzman?
3 weeks na ang nakakalipas matapos ang lahat sa amin pero hindi parin ako nasanay sa sakit na naramdaman ko. Di ba dapat wala na? Ganun ba talaga ako ka inlove sa Hayop na manlolokong yunn?! Sana naman matapos nato, nakaka pagod naring masaktan.

Kung nagtataka kayo kung anong pinost ni Hannah?
Isang picture ng pregnancy test na may result na positive at may caption na:
"Babe, magiging daddy ka na!
Thanks God for a Wonderful gift👼
#parenthood -with Marco Guzman "...

Sa walang palipaliwanag at matinung pag-uusap we broke up. Ano pa ba ang dapat pagusapan? Kahit pa mahal ko sya at kaya ko syang ipaglaban, ayoko kong maging selfish sa isang batang wala namang kasalanan.
Ang tanging magagawa ko ngayon ay magmove on.

Nahiga lang ako sa kama matapos kung maligo.
Minsan naiisip ko, anong pagkukulang ko sa kanya? Lahat naman ng pagmamahal ibinigay at pinakita ko sa kanya. Pero bakit nagawa niya yun? Anong dahilan? Hindi na niya ba ako mahal? O Ginamit nya lang ako para sumikat sya lalo? Ewan ko ba, ang daming tanong sa utak ko na hindi ko alam ang sagot.. Hindi ko namalayang kusa na palang tumutulo ang luha ko..
"Pisteng luha naman to oh!" Sabi ko sa sarili ko. "Akala ko ba ubos kana?".. Akala ko Ok na, akala ko tapos na sa akin ang lahat. Mukhang mahabang iyakan nanaman to..

Lumabas ako sa may veranda ng Kwarto ko at doon nakatitig lang sa magandang city lights sa boung syudad..
Ang ganda siguro tignan nito kung hindi ako malungkot. Yung masaya ako at walang iniindang sakit💔.. Kailan mangyayari yun?
Umupo ako sa may railings at nilalanghap ang hangin na lumalapit sa akin. "Malamig na Gabi para sa isang tangang babae".. Sabi ko nalang sa sarili ko.. "Kung makaka move on ako? Kailan naman mangyayari yun?" Tanong ko naman, sabay inom ng in can beer ko. "Sana pala nagtira ako kahit konti para sa sarili ko, para hindi ako masaktan ng sobra-sobra." And I sigh..

KINABUKASAN
"Ouch! Sakit ng ulo ko" Parang binibiyak sa sobrang sakit. "Inom kasi ng inom." Out of nowhere my nagsalita , si ate Mae lang pala. "Wala bang gagawin ngayon ate?" I asked. "Wala pero sana gamitin mo tong time nato para ayosin ang sarili mo"..haiistt here we go again. "Opo"..walang gana kong sagot. "Sige alis na ako, Sana Ayos ka na bukas." Ewan ko nalang.. "Maraming endorsments ang naghihintay sayo" Dagdag pa niya.. "Sige, lock the door" tumayo na ako at kumain nalang. Swerte ko talaga sa manager ko hindi talaga niya ako pinapabayaan..
Nagayos ako at lumabas sa condo ko. Magshoshopping nalang ako pampalis oras at pampalimut narin. Kung makalimot man? Err.. Go away negative thoughts!💨 Buyaw ko sa sarili..
"Good Morning Maam" Bati nung guard. I just nod at him..

Masyado akong stress sa lahat ng nangyari this past few Weeks. Oras na para bumawi ako at magpakasaya... I'M FREE!!!-----
"Andito na siya" Wait!--WHATT??!!------ hindi ko namalayang nakapalibot na ang lahat ng reporters sa akin.. "Maam kumusta na kayo?" , "Ano na pung plano nyo ngayon?" , "May mababago ba sa isang Lara Vicente?".. Pilit kong tinutulak sila palayo sa akin para maka alis ako pero ang lalakas nila. "Can you give me some other time?" Pakiusap ko sa kanila na inakala kong ikapapayag nila pero hindi pala. Mas lalo pa nila akong tinadtad ng tanong. Buti nalng at my common sense ang mga guard at pina alis ang mga reporter. I grab the opportunity to run as fast as I could para hindi sila maka habol at tumawag ng taxi. Pagpasok ko sa back seat "Manong SM Mega mall po" , "Manong Robinsons" Tumingin ako sa katabi ko "Who are you?!" Sino bato?

~~~
LIKE 💓 VOTE 💓 COMMENT