Impossible

1: Hysterische Moeders - Cato Brown (Liz)

Ik zit zuchtend in de wachtkamer van de dokterspraktijk. Mijn moeder hysterisch om een klein dingentje. Ik hoest al een tijdje bloed, Maar ik zie geen rede om hiervoor naar de dokter te gaan. ''Mevrouw Brown.'' Zegt de assistente met een vriendelijke glimlach. Ik glimlach beleefd terug voor ik doorloop naar het kamertje, Waar de dokter al achter zijn bureau zit. Ik ga op de Rode stoel voor het bureau zitten en kijk hem afwachtend aan. ''Zo Mevrouw Brown..'' Begint de man. ''Je moeder stuurde je met spoed hierheen, Om welke klacht?'' Vraagt hij terwijl hij steeds wat intypt op zijn computer. ''Ik zie geen problemen..'' Mompel ik. ''Maar vertel, Waarom ziet je moeder die wel?'' Vraagt hij. ''Ik hoest al een tijd bloed.. Dat is alles.'' Zeg ik zuchtend. Hij kijkt op van zijn computer. ''Dat is niet niks.'' Mompelt hij terwijl hij driftig verder typt. ''Met jouw IQ Zou je dat toch moeten weten.'' Zegt hij. Het was waar.. Ik ben een van de slimste mensen van deze leeftijd, En zou als ik ouder ben een van de vijf slimste mensen ter wereld kunnen worden.. Maar ik ben ook maar een tiener. ''Ik zou zeggen, Kijk het maar even aan, En als het doorgaat kom je terug, Beloofd?'' Zegt hij vriendelijk. ''Beloofd.'' Zeg ik haastig waarna ik opsta en wegloop.

Een paar uur later zit ik met Lynn in de stad. ''Bloed hoesten?'' Zegt ze verbaasd. ''Wauw Cat, Jij bent hier de slimmerik, Niet ik, En ik weet zelfs dat dit foute boel is.'' Zegt ze grinnikend. Ik was altijd het slimme schattige meisje van ons twee, En Lynn het rebelse typetje. Normaal gesproken zou je zeggen dat dit soort mensen bij elkaar weg moeten blijven, Maar Lynn kan nog veel van me leren, En ik ook van Lynn. Opeens hoor ik een deuntje op mijn telefoon, Zuchtend pak ik mijn Iphone 6 uit mijn zak en neem ik op. ''Cato Cato! Gaat alles goed? Wat zei de dokter? Vertel het!'' Ratelt mijn moeder door de telefoon. ''Wow, Jezus mam rustig.'' Zeg ik. ''Wat zei je nou tegen mij jongedame?'' Roept mijn moeder door de telefoon. ''Nee, Niks zeggen.. Hier hebben we het vanavond wel over met je vader.'' Zegt mijn moeder waarna ze ophangt. Mijn moeder is echt zo'n stresskip. Mijn vader is eigenaar van een succesvol bedrijf, En mijn moeder is zijn assistente maar zorgt ook voor mij. Mijn ouders zijn erg rijk, En daardoor zijn we niet echt een.. Liefdevol gezin te noemen. ''Ik moet gaan.'' Zeg ik zuchtend tegen haar. ''Ik spreek je nog!'' Zegt ze waarna ze wegloopt.

Die avond zit ik aan tafel. Mijn vader is in stilte aan het eten, En mijn moeder stuurt hem steeds waarschuwende blikken. Alsof ze met elkaar communiceren.. Zó irritant! Mijn vader kucht. ''Zo.. Eh.. Cato.. Ik hoorde iets van vanmiddag'' Zegt hij, Hij wilt hier het liefst gewoon weg geloof ik, maar die mening deel ik met hem. Opeens word ik gebeld op mijn telefoon. Mijn moeder steekt haar hand waarschuwend naar me om. Ik zucht. Dan gaat ook de huistelefoon, Net wil ik opstaan maar dan kucht mijn moeder, Het is stil als mijn telefoon weer gaat, ''Oké dan, Neem maar op, Maar snel!'' Zegt mijn moeder. Snel ren ik zowat naar boven. Daar aangekomen kijk ik op mijn telefoon, Lynn Edwards.. Ik kijk er vreemd naar.. Het moet wel heel erg zijn.

Ik loop naar mijn vaste computer op mijn bureau met webcam en start die op, Ik klik Skype aan en druk op Lynn Edwards, Na een tijdje gaat hij over. Ik zie Lynn aan haar bureau stoel zitten, En ze ziet eruit alsof ze een spook heeft gezien.

''Cato..'' Zegt ze na een tijdje.

''Lynn?'' Zeg ik verward.

''Ik heb duistere informatie gevonden..'' Begint ze.

''Dat alles op z'n kop zal zetten.'' Zegt ze, Ik begrijp niet precies wat ze bedoeld.. Maar dan denk ik aan een zin dat mijn oma me vertelde..

Sommige informatie kan beter geheim blijven, Maar ALS Je zoiets te weten komt..

Dan ben je voorbestemd.

»♥«

Ola!

Sorry dat het vrij lang geleden was dat het laatste hoofdstuk online kwam. Het was mijn beurt, Maar ik had het te druk.. .. .. .. Met dingen... .. .. Anyway, Dit hoofdstuk is zo'n hoofdstuk waarin je een beetje ziet hoe Cato leeft. Ik ga niet midden in het verhaal creepy flashbacks over het verleden doen ofzoiets. O Wacht, Dit hele verhaal is creepy, Bijna vergeten! Ik geef toe, Ik houd echt niet van dit soort verhalen.. Het was dus ook absoluut een goede beslissing dat ik dit verhaal een paar maanden geleden van mijn account verwijderde toen het nog van mij was. But oké! Ik geef me over. Ik heb ingestemd met Diana om verder te schrijven, Same. Dus hier ben ik!! En stiekem vind ik het wel leuk om een beetje creepy te schrijven, Waarschijnlijk schrijft Diana ook de engste stukken vanuit Lynn.

Hieronder een foto van Cato!

Stem en reactie ^.^

X Liz.