Ηταν Παρασκευη οταν εγινε το κακο θυμαμαι...Πιο συγκεκριμενα ηταν 8 ωρα και εμεις ειχαμε κενο στο σχολειο.Τοτε καθως βαριομασταν αρχισαμε να λεμε αληθινες ιστοριες τρομου και ενα απο τα αγορια της ταξης μας μας ειπε για ενα σχολειο στο οποιο η γιαγια του δουλευε εκει πριν μερικα χρονια το οποιο φημες λεγανε οτι τωρα τελευταια κατοικονταν απο φαντασματα...Εκεινη την ωρα η μιση ταξη προτεινε να παμε να το επισκεφτουμε το βραδυ ομως σχεδον ολα τα κοριτσια εκτος απο την Αρια αρνηθηκαν ενω τα αγορια αρχισαν να μας λενε δειλες.Για να μην τα πολυλογω τελικα εγω και τα κοριτσια αποφασισαμε να μην παμε ενω μεχρι το τελος του σχολειου ειχαμε φαει χοντρο δουλεμα...Η Αρια ομως η πιο γενναια της παρεας δεν το εβαζε κατω ολο το απογευμα προσπαθουσε να μας πεισει να παμε και εμεις με τα αγορια ωσπου...ΠΕΡΑΣΕ ΤΟ ΔΙΚΟ ΤΗΣ!Αν και εγω ειχα κακο προαισθημα τελικα συμφωνησα με τις αλλες και πηγαμε.Ετσι βαλαμε ολες χοντρα μπουφαν πηραμε φακους και πηγαμε και εμεις εκει που θα πηγαιναν τα αγορια ευτυχως τους προλαβαμε.Με το που μπηκαμε βλεπαμε παντου καρεκλες σκισμενες αφισες και αλλα...Αφου τελειωσαμε την εξερευνηση καθισαμε σε μια αιθουσα και τοτε ο Τομπι το αγορι που μας ειχε πει για το μερος αυτο μας ειπε οτι εδω μεσα ειχε πεθανει καποιος και γι αυτο ηταν πιθανον το σχολειο αυτο να εκλεισε ογω του οτι θα κατοικουνταν απο φαντασματα..Τοτε του ριξαμε ολοι ενα δουλεμα καθως κανενας δεν πιστευε στα φαντασματα πραγμα που το μετανιωσαμε ολοι αργοτερα καθως ηταν σαν να προκαλεσαμε τη μοιρα μας....
