U zgjova . Pas shum perpjekjesh te mundimshme me ne fund u zgjova. Alarmi vazhdonte te binte si nje zile e cmendur dhe si e till me zgjoi.
Nuk doja te zgjohesha te them te drejten, sepse endrra qe po shikoja ishte me e bukur sesa realiteti i perditshem qe un jetoja . Ky realitet ishte bosh te thuash se mungonte dicka ose me sakte mungonin dy njerez . Ne enderr i shihja gjithmon ata . Gjithmone ndodhte e njejta gje . Une shihja mamin tek me perkedhete floket me duart e saj te buta ndersa babi ishte te ana tjeter e shtratit dhe po me lexonte nje perralle . Asnjehere nuk shkoja deri ne fund te asaj perralle .
Realiteti me jepte goditje te forta sepse sa her qe un hapja syte e kuptoja qe jeta ime i perngjante me shum nje gjysmevdekjeje sesa nje jete te plote. Kisha tmerrsisht nevoje cdo sekond te ndjeja dashurine prinderore ama Zoti mi kishte marre ata edhe e vetmja gje qe kisha prej tyre ishte nje medaljon ne form zemre i cili ne brendesi te tij kishte foton e te dyve . Te pakten i kisha ne zemer dhe kjo smund te fshihej aspak nga asnje force.
