"အား..."
Boy1:မင္း လူတေယာက္လံုး လာတာ မျမင္ဘူးလား..မင္းအလံုး ကန္းေနလား ဟမ္း..
Boy2:miyanae...က်ေနာ္ အတန္းေနာက္က်တာနဲ႔ အေလာတျကီးေျပးလာတာ မေတြ႔လိုက္လို႔ပါ..
Boy1:ေတာင္းပန္တာနဲ႔ ၿပီးေရာလား ဒီမွာ မင္းလုပ္တာ ငါ ေျခေထာက္ထိသြားပီး..
Boy2:က်ေနာ္...က်ေနာ္ ဘာလုပ္ေပးရမလဲ ဟင္..
Boy1:ငါ ေျခေထာက္ နာသလို မင္းျပန္ခံရမယ္..ထိုင္လိုက္..မင္း ေျခေထာက္ ဆင္းထားလိုက္..
Boy2:က်ေနာ္ တကယ့္ေတာင္းပန္ပါတယ္ ဗ်ာ...ေနာက္..ေနာက္ ဆင္ျခင္ပါ့မယ္..
Boy1:ohsehun တို႔ရာဇဝင္မွာ..ငါ့ အသားကို နာေအာင္ လုပ္တဲ့သူကို ျပန္နာေအာင္ လုပ္မွာ ေက်နပ္တာ ျပန္လႊတ္ေပးဖို႔ ရာဇဝင္မ႐ွိဘူး..မင္းက ငါ့ကို လာ စတာကိုး
Boy2:က်ေနာ္က ေက်ာင္းသား သစ္မို႔ပါ ဗ်ာ..တခါေလာက္ခြင့္လႊတ္ေပးပါ
Boy1:မင္း ေတာ္ေတာ္ရစ္တဲ့ ေကာင္ဘဲ...ငါ စိတ္မ႐ွည္ဘူး ေနာ္ ဆင္းဆိုဆင္းလိုက္ မဟုတ္ရင္ ဒီထက္နာမယ္..
Boy2:ဟုတ္..ဟုတ္ကဲ့
က်ေနာ္ ထိုင္ပီး ေျခေထာက္ဆင္းတာနဲ႔ သူ က်ေနာ္ ေျခေထာက္ တဖက္ကိုဗ်ာ သူအ႐ွိန္နဲ႔ တက္နင္းလိုက္တယ္ က်ေနာ္ ေျခေထာက္ကို တက္ႀကိတ္သလိုေပါ့ က်ေနာ့္မွာ အရင္ထဲက အေကာင္က ေသးတာနဲ႔ အ႐ိုးကို တက္ႀကိတ္လိုက္သလိုဘဲ ေသေလာက္ေအာင္ နာရတယ္..
Boy1:ဟူး..ခုမွ စိတ္သက္သာသြားတယ္..မွတ္ထား..ေနာက္ခါ ငါ့ အသားလာမထိနဲ႔..ဟားဟား..ေယာ္က်ား ျဖစ္ပီး မ်က္ရည္ က်ေနပါလား..ကြၽတ္...ကြၽတ္..
Boy3:puppy ..puppy..ဘာျဖစ္တာလဲ
Boy2:ဘာမွ မျဖစ္ဘူး hyung လာ အတန္းသြားမယ္..
က်ေနာ္ hyung စိတ္ကို အသိဆံုး ဒီအေၾကာင္း သိလို႔မျဖစ္ဘူး အတန္းသြားဖို႔ က်ေနာ္ ထတာ လံုးဝမရဘူး..