Dikişlerinden sarkan iplerini rüzgarlara bırakmış bir korkuluğum
Mısır tarlasında güneşin batışını bekliyorum
Gecenin karanlığında anca görünmez oluyor kargalar
Bir olta atıp mısırlardan tadıyorum
Mısır denilen sarı üzümler
Çiftliğin ortasında yankıyan çığlıklar
Sanırım bunlar onlar olmalılar
Tüfekleriyle geliyorlar
Kakıldığım yerden koşmak istiyorum otluklara
Tüm bu dikişlerden kurtulmak
Hiçbir karga sevmiyor beni
Mısır tarlasında güneşin batışını bekliyorum
Hasırdan şapkamın boşluklarından süzülen güneşçikler
Yırtık gömleğim hep dönüktü ona
Birkaç ip sarkığı daha istiyorum bu çiftlikte
Korkuluktan çok yalnız bir çobanım
Kakıldığım yerden filizlenebilir miyim?
Çünkü şuradaki çiçek çok güzel
Tahta kollarım ve düğme gözlerim
Jelibondan bir kalp istiyor
