SANCAK

BU KAÇINCI YAĞMUR

Peşimde götürdüklerime katlansın her şehir.

Yüzümde biraz gülümseme unuttukça herşeyi.

Bulutla terkedip umut verirken her nehir,
görünce korkutur hayat şelalesinde gerçeği.

Düşersem korkarım bir el tutarsa elimden.
Kurtarıp ve sonra iterse yeniden.
Çare yokluğunda tutup ta kalktığımda,
düştüğünü hayal edip görmedim hiç peşimden.

Yok olduğum bu yer bir kin diyarı.
Bugün de ölmedim ve gülüyorum desem de yarın,içimi çekiyorum.
Üzülüp geçiyorum kendime bakıyorum yine çabucak biten güne.

Yok olduğum gün her günden güzelse giderim.
Bu kez avutmak için değil çok içten güleriz.
-Üzülüp geçiyorum kendime
bakıyorum yine çabucak biten güne.


Nakarat.

Bu kaçıncı yağmur yine yüzüme vuran?
Kaçıncı savaş yine yenildiğim?
Üzülsem akmaz inadına ağlamam
Yanarım yeni baştan.