PSYGISCH GESTOORDE VERMOORD VRIENDIN! X_X

Ik pak mijn gsm op en kijk welke idioot me om 03:00 nog belt. Ik lees de naam op de display en neem zuchtend op. ¨Ja?¨ vraag ik geërgerd. Ik hoor paniek in haar stem. ¨Snel! Wees snel en kom me helpen alsjeblieft!¨ roept ze ik spring uit mijn bed. Na dit gegil raak ik toch wel een beetje in paniek. ¨Wat is er dan?! Waar ben je?¨ vraag ik en bibberend zegt ze dat ze gewoon thuis in haar kamer is. Ik trek zenuwachtig mijn shirt en broek aan, pak mijn schoenen en de sleutels en loop de straat op. Ik kijk verwoest om me heen en zie haar huis. Ik ren er snel heen en duw de deur open. Ik kijk om me heen. Niemand te zien. Versuft ren ik naar boven waar ik gesnik te horen krijg. Ik duw zachtjes de deur open en loop de kamer in. Mijn mond valt open en ik gaap haar aan. ¨Yo, wat is dit?!¨ vraag ik benauwd als ik mijn 18-jarige vriendin zie zitten met een baby op haar schoot. ¨Hoe... van wie is die baby?¨ vraag ik kalm en kijk haar doordringend aan. Ze kijkt me bang aan en zucht hoorbaar. ¨Je zou is moeten weten wat er gebeurde. Ik vond haar in de badkamer. In de wastafel, helemaal bedekt met bloederige klonten vlees. Ik kan je wel alles uitleggen, maar je gelooft me toch niet!¨ zegt ze en ze staat op. ¨Vertel gewoon. daar ben ik je vriendin voor toch?¨ vraag ik en ze begint haar verhaal en ik luister aandachtig. Na het vage verhaal sluit ik even mijn ogen en begin dan zacht te lachen. Mijn vriendin kijkt me verbaasd aan. ¨Wat loop je nou te lachen? Denk je dat ik loop te lullen of zo?!¨ roept ze beledigd en ik kalmeer haar meteen. ¨Nee! Nee joh, alleen is het nogal absurd dat je een baby gevonden hebt en dat je een geest zag in de spiegel. Iemand probeert gewoon een psygische grap met je uit te halen. En het werkt, dat is te merken. Je valt bijna flauw van de zenuwen!¨ lach ik, maar mijn vriendin kan er niet om lachen. ¨Oja? Oké goed dan. Durf hier te blijven en om twaalf uur 's nachts naar de badkamer te gaan. Je zult zien dat ik niet lieg!¨ roept ze en ze duwt me de badkamer in. Ik stribbel tegen, maar tevergeefs. Ik ben niet zo sterk. Voor ik het weet trekt ze de deur dicht en doet hem op slot. Ik roep als een bezetene, maar ze doet niet open. Ik pak snel mijn gsm en sms haar dat ze niet zo stom moet doen. Later smst ze me terug en zegt: Ik doe niet stom, jij lachtte me uit. En als je de politie belt, snijd ik je strot eraf. begrepen jij stomme bluffer?! Ik kijk verbluft naar mijn mobiel en stop hem dan weer weg. Nog even snel kijk ik op het beeldscherm en zie dat het bijna 12.uur is. Nog even en ik ben dood. of vrij, ligt eraan wat er gebeurt. Eigenlijk moet ik de politie smsen over haar bedreiging en dat ze me vasthoud. Maar ze zal me ontdekken en me vermoorden. In dit soort buien is tot van alles in staat. Ze heeft dit soort buien vaker, maar nog nooit is het zo erg geweest. Ik zucht. Oké even logisch nadenken. Hoe kwam ze aan die baby? Hoe komt ze aan die geesten? Ik begin weer te roepen. ¨Waarom ben je zo psygisch gestoord?!¨ roep ik kwaad en vlak daarna slaat de klok twaalven. Ik begin te trillen en zak opeens in. Zonder dat ik het wil sta ik weer op en doe de kraan open en smeer het water op mijn gezicht. Dan kijk ik in de spiegel en begin te gillen. Er staat een enge vrouw in de spiegel met bloed op haar gezicht. Ze zegt onbegrijpelijke dingen. Dan realiseer ik me opeens iets. Ik zet voorzichtig een stap naar voren en druk licht mijn hand op de spiegel. mijn hand verandert langzaam in een en al bot, maar ik probeer het te negeren. dan zeg ik zacht: ¨Die baby is van jouw, ja toch?¨ Ik loop weer naar achteren en kijk hoe de vrouw reageert. Ze is lijkwit en haar gezicht is bedekt met tranen. De arme ziel is waarschijnlijk letterlijk gestikt in haar verdriet. Ik zeg dat ik met haar meeleef, maar met weinig effect. Opeens verdwijnt ze en zie ik mijn eigen spiegelbeeld. Maar iets klopt er niet. Langzaam druipt er een straaltje boed vanuit mijn oog. Wit van schrik voel ik en merk dat het echt is. Snel bonk ik op de deur en smeek ik mijn vriendin om open te doen. Geen reactie. Ik sms haar wel 10.000.000x, maar daar krijg ik ook geen reactie op. Ik voel dat ik langzaam maar zeker doodbloed. Ik huil bloed en tranen door elkaar heen. Volop in paniek zoek iets in het kastje achter de spiegel, maar vind alleen donkerrode en witte make-up en watjes. Opeens krijg ik een idee. Ik maak mijn gezicht extra rimpelig en witter dan normaal en maak allemaal donkerrode strepen onder mijn ogen die lijken op bloedstrepen. Ik gil nog een keer en het geluid sterft langzaam weg in een pijnlijke stilte. Ik lig stil en beweegloos op de grond als ik de deur hoor opengaan. Het 1e wat ik me bedenk is: wegrennen en niet omkijken. Maar dat is het plan niet. Ik hoor haar iets zeggen en ze pakt me op. Ze loopt naar haar slaapkamer en doet een kast vol lijken open. Héél voorzichtig doe ik mijn ene oog een klein beetje open. Ze gooit me snel en ruw in de kast en ik hoor de deur opengaan. Een bekende stem vult de kamer. Er vormt zich een goed gesprek met hun tweeën. ¨Heb je haar vermoord?¨ vraagt de stem ruw en ik herken hem meteen. Luc! Ik dacht dat hij dankzij mij in de cel zat. Hij is blijkbaar ontsapt en betaalde mijn vriendin om mij te vermoorden. Alleen wat ze niet weten is dat ik in de kast de politie aan het smsen ben met het adres en de daders. Ze zullen ervoor boeten! Ik kijk naast me en zie de baby die in haar armen lag zonder handen liggen. ¨Wreed stuk tuig,¨ denk ik hardop. Opeens schrik ik als ik in mijn buurt een pistool zie liggen. Zal ik ze afschrikken? Of iets héél anders... Zonder te twijfelen pak ik het geladen pistool en duw de kast open. Ik zie Luc en mijn ex-vriendin schrikken en ze deinzen achteruit als ze het pistool zien. ¨Jullie zijn er geweest! Allebei! De politie komt zo en dan zijn jullie de pieneut!¨ rope ik en ik wend me tot mijn vriendin. ¨Lekkere vriendin ben jij Angela! Mij opsluiten met een geest in de badkamer. ´t wat alleen niet zo slim om je make-up daarzo te laten,¨ glimlach ik en er word gebonkt op de deur. Ik rope dat ze binnen kunnen komen en niet veel later zijn Luc en Angela geboeid en al aangepakt. ¨Dit kan je niet doen Sasha! Dit mag je niet doen! Feeks! Trut!¨ roept ze en daarna verdwijnen ze uit het zicht. Ik veeg de make-up van mijn gezicht en loop zuchtend de kamer uit. Ik ga naar huis en ga lekker slapen. Al zal dat niet makkelijk zijn na alles wat er gebeurt is vandaag. Ik ga langs de buurvrouw van Angela en klop vriendelijk aan. De jonge vrouw komt snikkend aan de deur. ¨Ja wat is er?¨ vraagt ze vlak en ik haal het kind zonder handen tevoorschijn. ¨Angela Vieten van hiernaast is opgepakt samen met Lucas Wetersen. Ze gaan allebei de cel in vanwege moord. Er zijn zo veel mensen gedood door hun.¨ ik lach triest naar de vrouw en ze omhelst me stevig en pakt dan dankbaar het kind aan. ¨Dank je wel!¨ roept ze blij en we drinken samen een grote kop thee. Alles is goed. Ales blijft goed....... toch????