Not an ordinharry life (Harry Styles)

Hoofdstuk 6

Harry POV.

"Hey, Hazz! Waw, ik zie dat je vriendinnetje ook mee is." grapt Louis. Ik ben niet echt in de stemming want Clara heeft me al-les verteld over Jade. "Nu niet, Lou!" snauw ik. "Okay then, mister Grumpy!" Hij vindt het nog steeds grappig. "Hou je kop, Louis! Je zou eens moeten weten wat er aan de hand is!" Hij draait zich om en loopt naar een andere kamer. Ik kijk naar Liam die alleen maar oog heeft voor zijn nieuwe vriendin, Jade, (verwarreeeeeeeeeeeeeeend dus ik noem haar Jade H. :D)en zijn best vriendin Johanna. Ik loop samen met Clara naar mijn kamer. "Ik wil even alles vergeten Harry!" ze begint bijna te wenen. "Shhhh..." probeer ik haar te sussen. Ze begint te huilen dus ik kus haar.

Jade POV. 

Niall is hierheen gekomen om zijn excuses nog eens aan te bieden. "Hey, euhm... Ik ben naar hier gekomen om mijn excuses aan te bieden maar ook omdat ik even geen zin heb om bij de rest van de jongens te zitten; Harry heeft Clara, Liam heeft Jade H. en Johanna, Zayn heeft... zichzelf en Louis heeft zijn wortels (deze is oud en het was een grap maar ik wist niets beter :s). Dus mag ik hier blijven vanavond?" vraagt hij. "Ik glimlach flauw en haal dan de logeermatras van onder mijn bed. "Ja, je mag blijven." Hij lacht. "Ik ben blij dat ik jou hebt, echt waar." "Niall, ik..." Ik kan het nu echt niet zeggen! "Wat is er Jade?" vraagt hij. "Ik... Laat maar." Ik kan het niet, gisteren heb ik hem afgewezen en nu zou ik zeggen dat ik van hem hou.

Niall POV.

"Ik...Laat maar." stamelt ze. Ik zie in haar ogen dat er iets is. Zou ze...? Nee! Dat kan niet! Ze zal nog steeds verdrietig zijn door de ruzie met Clara. "Moet ik aan Clara zeggen dat je spijt hebt?" vraag ik in de hoop haar glimlach weer te zien. "Doe maar." Ze glimlacht flauw; niet haar echte glimlach. "Maar niet vanavond. Je ging toch hier blijven?" vraagt ze. "Wil je dat?" Ik ben verwonderd dat ze me er aan doet herinneren. "Ja, dat wil ik." Ik ga naast haar op het bed zitten. Ze buigt voorover en kust me.

Jade POV.

Ik buig voorover en kus hem. Waarom doe ik dat? "Hij kijkt alsof hij een spook ziet: "Ik dacht dat je me niet wou?!" zegt hij in de war. "Ik zei niet dat ik je niet wou; ik zei dat ik tijd nodig had." Hij glimlacht en geeft me een knuffel. "Horan hug!" gil ik.

---------------------------------------------------------

(A/N) (Oftewel Autors Note)

Ik heb bijna 300 lezers (laat mij voor mij is dat veel!) Dus ik wil jullie bedanken. Maar bij elk hoofdstuk verminderen ze... Is het verhaal niet goed? 

P.S. Van comment word ik heeeeeeeeeeeeeeeeeeeeel blij! (HINT HINT!)