My Princess, I'm your Batman

~NEIL'S SPECIAL CHAPTER~

Neil's Pov

sa likod ng lahat ng pagiging masayahin ko ay yung pagiging malungkot ko dahil sa nangyari 8years ago 12 years old lang ako,kami non

*Flash Back*

"mama mama asaan na kau?"yan ang rinig ko doon sa batang kanina pa nawawal naisipan ko siyang lapitan

"ate ate nawawala ka ba?"tanong ko sa kaniya "oy wag mo akong tawaging ate hindi tayo close"antaray naman neto "antaray mo naman ikaw na nga itong tutulungan eh"sabi ko sakanya nanlaki ung mata nya at

"talaga!? tutulungan mo ako?"sabi nya "oo naman gusto ko kasing may tinutulungan eih"sabi ko "saan mo ba sila huling nakita?"tanong ko sakanya

"doon doon"pumunta na kami doon sa bench "oh sige dito muna tayo may itatanong lang ako sayo ha"itatanong ko kasi anong pangalan nya"anong pangalan mo?" pagtanong ko sakanya "ako si lili lilieyen santos ikaw sino ka?"tanong nya saakin "ako si neil coleta"sabi ko sakanya "oh ayan na ata mama mo eh "sabi ko sakanya "salamat ha sa pagtulong mo kita ulit tayo dito sa sabado mga 2:00"sabi nya tapos niyakap nya ako at umalis na sya

umuwi na rin ako pagtapos,,,,tapos nagkwento ako kay mama "mama alam mo ba may batang nawawala ang pangalan nya ay si lili alam mo ma ang ganda nya"sabi ko kay mama napatawa lang siya tapos lumapit saakin "alam mo anak magaral ka ng mabuti para makamit ko siya anak"sabi saakin ni mama...At yun nga nag aral akong mabuti

ngayon ulit kami magkikita ni lili naligo na ako at nagbihis nag almusal muna ako mayaman kami

"ma alis na ako ha"sabi ko at sumakay na ako sa kotse oo kahit twelve lang ako marunong akong gumala ayoko kasi yung nagpapaka sasa sa marangyang buhay gusto ko yung gumagala lang ako mag isa walang kasama pero ngayon parang gusto kong kasama si lili

"naghintay ako sa bench at may nakita akong tumatakbong babae si lili! "hi lili!"sabi ko "hello neil lika gala tayo sa park"pumunta kami sa park gumala gala kumain naghabulan hanggang may nakita kaming isang magandang spot kung saan magandang manood ng sunset

"lili dito tayo oh nood tayo sunset"sabi ko "neil ilang taon ka na?"tanong saakin ni lili "12 ikaw?"sabi ko "12 lang din buti pinapayagan ka ng mama mo na gumala ?"tanong nya saakin "oo ayaw ko kasi magpakasasa sa marangyang buhay"sabi ko "ako rin eh gusto kong maranasan sa huling sandali yung pagiging bata kasi next year 13 na tayo mga dalaga at binata na tayo"sabi nya

"oo nga noh ,,,,,friends??"tanong ko sakanya"bestfriends"sabi nya "timmy tawag ko sayo ha"sabi ko "at ang tawag ko naman sayo eh tammy"sabi nya "hahahah lika na baka hinhanap na tayo ng mga magulang natin"sabi ko at hinatid ko siya sa kotse nya at ako rin eh sumakay na

tapos kinwento ko kay mama lahat ng nangyari,,,,,at un palagi na kaming magkasama at unti unti na rin akong nahulog sakanya

Isang araw inimbitahan nya ako sakanila tapos nung ipapakilala na nya ako sa kaniyang mama may narinig kaming sigawan "kung ganon maghiwalay na tayo mas nakabubuti pa iyan "sigaw ata ng mama nya "o sige putris hinding hindi ko na ipagsisik sikan ang sarili ko sa pamilyang ito lintik"tapos umalis na ung mama nya at nakita kami pero ang ginawa ni lili ay tumakbo sa kalsada at "lili tabi "sigaw ko pero di ko na sya naabutan ,,,,naabutan ko siyang nakabulagta sa kalsada at puro dugo

"lili gumising ka lili"tulong tulungan nyo kami"sigaw ko umiiyak na ako "anong nangyari kay lili"umiiyak na tanong ng mama nya

sinugod na namin sya sa ospital inoperahan sya at lumabas na ang doktor

"doc ok na po ba si lili"tanong ng mama ni lili "ok na po siya kaso po nagkaron po siya ng amnesia she can't remember anything dahil sa lakas ng impact ng pagtama sakanya nung kotse"sabi nung doc at nag break down na ako wala na akong magagawa hinding hindi na nya ako maaalala "lili promise ko sayo na ipapaalala ko sayo lahat balang araw"bulong ko

*end of flashback*

si yen at si lili ay iisa lang ang barkada lang ang may alam ng iyan exept yen she can't remember anything at lahat ng lungkot na yun ay tinago o at pinalitan ko ng pagiging masayahin

~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~

pls read my story