Het leven van Lily-Anne Potter.

Deel 6: Verrassing!

Tijdspoeling.

We gaan nu naar ons zesde jaar. Mijn band met Harry is beter geworden. Samen hebben we al veel beleefd.Sirius hebben we in ons derde jaar gevonden.Zo als Perkamentus al dacht heeft hij inderdaad niemand vermoord. Peter Pippeling had dit gedaan. We hebben geprobeerd om hem te stoppen maar het lukte niet. Het jaar erna is Voldemort herrezen, met hulp van Pippeling. In ons vijfde jaar hebben we de svp opgericht om echt verweer tegen de zwarte kunsten te leren, niet dat verweer dat Omber gaf. Toen kreeg Harry een visioen en zag dat Sirius gemarteld werd. We zijn naar het Ministerie van Toverkunst geweest en hebben het tegen de dooddoeners opgenomen. Maar Sirius werd vermoord, vermoord door zijn eigen nicht. Dus Sirius waren we weer kwijt. Het is nu zomervakantie en morgen ga ik naar de Wemels. Harry komt ook. Hij is kapot over het feit dat Sirius dood is. Hij was een soort van tweede vader van hem. Ik ben nu in het weeshuis, maar hij is nog bij onze familie. Bij de zus van onze moeder om precies te zijn. Ik heb ze een keer gezien, onze tante leek echt totaal niet op mij en dus ook niet op mijn moeder, onze oom was dik, echt dik en onze neef was ook super dik. Ze waren heel gemeen tegen Harry. Arme hij, hij moet de hele vakantie bij hun blijven tot hij naar de Wemels mag. Maar hij gaat morgen ook naar de Wemels. Dat weet ik omdat we kunnen communiceren via elkaars hoofd. Dat klinkt een beetje raar maarja. We zijn niet voor niets een tweeling. Linde en ik zijn nog steeds vrienden. Linde is mijn vriendin in het weeshuis weet je nog? En mevrouw Simons is nog steeds...

"Potter, kom hier!". Jep, dat was mevrouw Simons. "Ik kom eraan, mevrouw!" "Neem je spullen mee, er staan hier mensen die je mee willen nemen!"Snel pak ik mijn hutkoffer en mijn zwarte kat. Ja zwarte kat. Iedereen denkt dat zwarte katten ongeluk geven maar dat is niet zo. Mijn kat heet Black. Vernoemd naar Sirius. Elke keer als ik aan hem denk heb ik zin om te huilen. Maar ik ben sterk en doe het niet. Ik doe mijn mantel aan en loop met mijn spullen naar beneden. In de hal staan mevrouw Simons, mevrouw Wemel, en Harry en Ron te wachten. Ik ren de laatste treden van de trap af, gooi mijn hutkoffer op de grond, zet Black neer en knuffel Harry en Ron tegelijk. "Lily..lucht."zegt Ron. Snel laat ik ze los. "Oeps, hoi mevrouw Wemel!" "Hoi meisje, kom we gaan, dag mevrouw." Ik pak mijn koffer en kat weer op en loop naar buiten. Ik volg samen met Ron en Harry mevrouw Wemel. 

Mensen, dit was het laatste hoofdstuk. Ik merkte dat ik vastliep en dat ik de marauders veeeel leuker vindt. Dus misschien ga ik daar nog over schrijven maar dat weet ik nog niet. 

XxxRoosAnne03.