Lockdown

II

Toen hij thuis aankwam zag Job dat Lisa had geantwoord: "Euh Ja leuk!" Job sprak af dat hij Lisa zou om half zes zou ophalen.
Hij had nog best wel lang voor hij weg moest dus hij ging eerst nog maar wat opruimen en nog wat werken via de computer. Rond vijf uur ging hij nog even onder de douche om fris en fruitig op het etentje te verschijnen. Het was ongeveer vijf minuten rijden naar het huis van Lisa, dus Job was keurig op tijd toen hij om zeven voor half zes met zijn BMW de garage uit reed. Hij reed met opzet iets zachter dan normaal opdat hij precies zo op tijd was als Lisa vanochtend.

Om één voor half zes stapte hij uit de auto om op de bel van Lisa's huis te drukken, maar Lisa had hem al gezien dus ze liepen elkaar ietwat ongemakkelijk tegen het lijf toen Lisa de deur opende terwijl Job op de bel drukte. "Je ziet er prachtig uit!" zei Job. Ze was gekleed in een  donkerblauwe jurk en ze had haar haar gekruld. "Jij ziet er anders ook mooi uit!" antwoordde Lisa. "Zullen we gaan?" Ze liepen naar de auto waar Job de deur van de bijrijder openmaakte en Lisa liet instappen. Nadat hij zelf ook ingestapt was reed hij naar zijn lievelingsrestaurant, midden in het centrum. Ze konden pal voor de deur parkeren.

Eenmaal aan tafel raakten ze gezellig aan de praat over waar ze vandaan kwamen en waar ze al gewerkt hadden etc. Als voorgerecht hadden ze allebei carpaccio besteld. Toen Job zijn eerste hap wilde nemen hoorde hij een enorm geschreeuw vanaf de ingang. Het hield niet op en er werd nu ook door andere mensen gegild. Uit principe wilde Job nooit de politieagent spelen buiten werk tijd, maar het leek er op dat zijn hulp nu echt nodig was. "Het lijkt er op dat je eerste werkdag nu begint," zei hij tegen Lisa. Ze liepen samen naar de ingang van het restaurant waar ze meteen een wapen op zich gericht kregen. "Blijf daar staan of het einde zal snel daar zijn!" "Hij wil alle mensen hier opblazen met de bom die in zijn tas zit als niet iedereen zijn pinpas en pincode afgeeft," zei de eigenaar van het restaurant, die na al die jaren wist dat Job een agent was. "Sneltoets vijf," fluisterde Job naar Lisa. Vervolgens hield hij zijn telefoon achter zijn rug. Hij voelde dat Lisa lang op zijn scherm drukte. Als deze toets geactiveerd werd, kwamen er zonder verder contact, 2 politieauto's met elk 3 agenten naar de plek waar Job zich bevond. Job probeerde tijd te rekken; het ging waarschijnlijk vijf à tien minuten duren voor zijn collega's hier zouden zijn, dus zorgen dat er geen gewonden vielen.

"Dames en heren, mag ik even de aandacht," zei Job, "deze meneer wil graag uw pinpassen en de codes daarvan. Schrijft u allemaal even uw pincode op uw servet en lever die met uw pas bij... Hoe heet u?" Job kreeg nu een wapen in zijn nek gedrukt. "Dat gaat jou helemaal niets aan, bijdehandje. Jullie leveren je spullen bij mij in binnen vijf minuten en voor elke tien seconden die het langer duurt schiet ik iemand neer. Te beginnen met dit bijdehandje hier.