hun''omma တို့ကလည္းchanကိုဆိုက်ြန္ေတာ့ထက္ပိုျပီးဂရုစိုက္တယ္ေတာ္ပီဗ်ာက်ြန္ေတာ္အခန္းထဲဝင္ေတာ့မယ္ဒီေန႕က်ြန္ေတာ္ညစာမစားေတာ့ဘူးေဆးလည္းမေသာက္ေတာ့ဘူးက်ြန္ေ့တာ့ကိုလာမေခၚနဲ႕ေတာ့''
hunေျပာရင္းအခန္းထဲဝင္သြားတယ္
suho''ငါ့နွယ္ဒီသားနဲ႕ေတာ့ခက္တာပဲ''
hunအခန္းထဲေရာက္တာနဲ႕အခန္းတံခါးကိုေလာ့ခ္ခ်ပီးလြယ္အိတ္ကိုထိုင္ခုံေပၚပစ္တင္လိုက္တယ္
ပီးေတာ့အိပ္ယာေပၚလွဲလိုက္တယ္
sehun's pov''ah စိတ္ရႈပ္တယ္ေက်ာင္းမွာ
ေရာအိမ္မွာေရာအဲ႕တာဘာမွအေရးမပါတဲ႕ဒီေရာဂါစုတ္ေျကာင့္''
ဆိုပီးသူ႕ရင္ဘက္ကိုထုေနတယ္
(အင္းေလသူလဲသူ႕ေရာဂါကိုမုန္းရွာမွာေပါ့)
hun''ေတာ္ပီအိပ္ေတာ့မယ္အိပ္မွဒီနာက်င္မႈေတြမခံစားရမွာ''
douck douck(တံခါးေခါက္သံ)
suho''သားhunေလးထမင္းမစားေတာ့ဘူးလား
ommaတို႕မင္းကိုေစာင့္ေနတယ္ေရခ်ိုးျပီးထြက္လာခဲ႕ေနာ္''
hun''က်ြန္ေတာ္မစားေတာ့ဘူးommaတို႕ဘာသာစားျကေတာ့''
suho''hunေလးရယ္သားဗိုက္ဆာေနမွာေပါ့ပီး
ေတာ့chanေလးလည္းေစာင့္ေနတယ္ေလသား
နဲ႕စားဖို႕''
hun''မစားပါဘူးဆိုဗ်ာ''
suho'ေကာင္းပီ္ေလအာ့ဆိုဒီေန႕ဒီအိမ္ကတစ္
ေယာက္မွထမင္းမစားဘူးညီမ်ွသြားေအာင္''
hun''ah ommaကလည္းက်ြန္ေတာ့ကိုဒါနဲ႕ပဲ
လာလာခ်ဳပ္ေနတယ္စားမယ္ဗ်ာေနာက္နာရီဝက္
ေနရင္''
suho''အင္းhunေလးommaထမင္းပြဲသြားျပင္
လိုက္ဦးမယ္ျမန္ျမန္လာခဲ႕ေနာ္''
#ဒါsuhoရဲ႕လက္နက္ေလအိမ္ကတစ္ေယာက္
ထမင္းမစားရင္ေနာက္ဘယ္သူမွထမင္းမစားရဘူး
ဒါကအဓိကေတာ့hunအတြက္ပါhunကခဏခဏထမင္းမစားဘူးေျပာလို႕omma suho
အျကပ္ကိုင္တဲ႕စကားပါ
hunကသူဘယ္ေလာက္စိတ္ဆိုးဆိုးသူ႕ေျကာင့္
သူ႔မိသားစုထိခိုက္မွာမလိုလားဘူးေလ
ခုomma suhoကတစ္မိသားစုလံုး ထမင္းမစား
ဘူးေျပာေတာ့သူခံနိုုင္ရိုးလား#
hunေရျမန္ျမန္ခ်ိဳးပီးေအာက္ထပ္ကိုဆင္းလာခဲ႕
တယ္
ေအာက္မွာsuhoကအသင့္ျပင္ပီးပီ
