Öncelikle hoşgeldiniz. Buraya kurmaca hikayeler gibi hikaye yazmayacağım. Kendi yaşadıklarım ve içimden geçenler. İyi okumalar:)
____
Yine ve yine. Yeniden sabah olmuştu. Beni hayata bağlayan umudum gözlerimi açmadan kalbimde yeniden hissettirmişti kendini. Canımın acısı yoktu geceki kadar. Geçmişti. Gözlerimi ovuşturup kendimi attım yataktan. Uykuyu severim, fazlasıyla. Mesaj atmış olması dileklerimle elime aldım telefonumu. Mesaj var tabiiki ama ondan değil. Mesaj atmaması gereken herkes mesaj atmış. O hariç. Yeniden geceki hıçkırıklarım arasında boğuşmalarımı aklıma getirmemi sağlayan hayal kırıklığımla telefonu elimden fırlattım. Odadan çıkmadan önce aynaya baktım. Akan göz kalemimi sildim kendi gözlerimin içine bakarak "güçlüsün" dedim. Güçlü olmadığımı biliyordum. Ama yinede kendime "güçlüyüm" diyebildim.
---
Okuldayım. Saat 12.00 öğle yemeği arası herkes kantinde. Sınıfta birtek ben ve ara sıra sohbet kurduğum 2-3 arkadaşım. Kulaklığımdan duman-bal'ı dinliyorum kafamı sıranın üstüne bırakıp gözyaşlarımın çenemden sıraya akmasına izin verdim. Damla damla sıranın üstüne akan gözyaşlarımın birikişini izlerken...Bi anda şarkı durdu telefon çalıyordu. Arayan oydu eskiden sevdiğim bey diye kayıtlıydı. Şimdi ise adıyla sadece ismiyle. Telefonun ekranında kocaman GÖRKEM yazıyordu. O benim canımdı onun sesi benim yeniden doğuşuma sebebiyet veriyordu. Bana yeniden UMUT verecekti biliyordum.Neden aradığını merak edip hızlı fakat pişmanlıkla elime telefonumu aldım.
