GÖLGE ve GÜNEŞ

1. BÖLÜM

"Merhaba abla" yanıma birinin oturmasıyla kafami yana çevirdim.Gözleri ışıl ışıl parlayan küçük bir çocuk vardı."merhaba"diye karşılık verdim."niye burada oturuyorsun bu soğukta". Diyince onu süzmeye başladım. Üzerinde eski,yırtık,kirli bir kıyafet vardı."asıl sen niye buradasın bu soğukta "diyince gülmeye başladı."benim evim burası abla"dedi. Kendimi kötü hissetmiştim. Bir anda kalkıp koşmaya başladı. Niye gittiki? acaba kalbinimi kirdim.tabiki de kırmışımdır. Onunla alay ediyorum sanmiştir. Ama ben belki bir evi vardır da kiyafeti yoktur diye öyle sordum. Ah ahmak kafam ah!. Cidden babam hakli ben bu kafayla fazla yaşamam. Biraz daha oturduktan sonra otobüs durağına doğru yürüdüm. Ben durağa geldiğimde otobüs gidiyordu. Peşinden ne kadar bağırsamda , koşsamda gitmişti. Babam bu sefer beni öldürücek. Bir sonraki otobüs yarım saat sonra geliceği için boş durakta beklemeye başladim.

Otobüsün gelmesine on dakika kala durak dolmaya başladı. Bende gelenleri izlemeye başladım. Kimisi hayattan memnun gülümsüyor , kimisi yorgunca çevreye bakıyor , kimiside heyecanli. Sonra bazi öğrencilere bakmaya başladım. Biri okulda nefret etmiş,biri takmiyor,biride durakta bile kitaplara gömülmüş. Hayatının o kitaplar olduğunu biliyor tabi. En azindan geleceğe bir okumuş daha eklenir. Burukça gülümseyip kendimi onun yerine koydum ne güzel olurdu okusaydim tek derdim notlarim olsaydi. Ama babam olacak adam annem öldükten sonra beni okuldan alip calistirmaya başladi. Bende mecbur bırakmak zorunda kaldim ne kadar istemesemde. Otobüs gelince herkes otobüse doluşmuştu. Bende kentkartimi basıp bir yer bulup oturdum ve yolu izlemeye basladim.
Sıkıcı bir yolculuktan sonra otobüsten inip eve doğru yürümeye başladım. Evin kapısına gelince anaktarı kapıya takıp derin nefes aldım. HADİ BAKALIM AÇELYA BUGÜN NE BEKLİYOR SENİ....