EN KORKUNÇ KORKU HİKAYELERİ

ONLARLA YAŞAMAK

Bundan 6 -7 yıl önceydi. Babam annem ve erkekkardeşimle birlikte yaşıyorduk. Kardeşim yeni doğmuş evimizi ise yeni almıştık. Herşey güzeldi, aradan bir kaç yıl geçtikten sonra tuhaf şeyler olmaya başladı. Ama bu şeyler olurken biz bunların farkına varamadık. Yani herşeyi yeni yeni anlıyoruz diyebilirim. Annem ve babam çok iyi anlaşırlardı, her ailede olduğu gibi ara sıra tartışmaları olsada birbirlerine hayatımdan başka kelime kullanmazlardı. O eve taşındıktan sonra annem ve babam sürekli kavga etmeye başladı. Bu kavgaların nedeni çoğu kez babamdı. Hatta eve gelmek istemediğini söylüyordu kardeşimle bana bile kötü davranıyordu. Yıllarca böyle devam etti. Sonra bir gün annem kardeşim ve ben teyzeme kalmaya gittik. Gecenin bir yarısı babam annemi aradı ve hemen eve gelmemizi söyledi, bizde kalktık gittik. Babam bembeyaz olmuş, titriyor ve çok korkmuştu. Annem ne olduğunu sorduğunda kedimizin salonumuzdaki kapının arkasına doğru bakıp köpek görmüşcesine hareketlerde bulunduğunu ve korktuğunu, kendisi kapının arkasına baktığında hiç bir şey göremediğini ama kedinin bunu hiç durmadan yaptığını söyledi. Bu size hayvandır yapar ne var bunda dedirte bilir. Bizde öyle dedik zaten... Sonra erkek kardeşim geceleri sürekli çığlık çığlığa ağlayarak uyanmaya başladı o sıralar 5 yaşlarındaydı. Ne olduğunu sorduğumuzda cüceler var korkunç uzun kulaklı cücler diyordu. Siz gelince kaçıyolar diyordu. Bu sürekli devam etti hiç kesintisiz. Sonra bir 3 aylarda sahura kalkmak için alarm kurmuştuk ve yattık. Gece tam sahura yakın bir saatte bir ses işittim alarm sandım ve uyandım. Tam annemi kaldırmaya giderken annemin gölgesini odadan çıkarken gördüm ve yemek hazır olunca beni uyandırır diye düşünerek yattım. Uyandığımda sabah olmuştu, neden beni kaldırmadıklarını sorduğumda bizde uyanamadık alarm çalmamış dediler. Bu o zamanlar beni düşündürüp korkutmasa da, şuan bunları yazarken tüylerim diken diken oluyor. Anneme onu gördüğümü söyledim ama o gece hiç uyanmadığını söylemişti. Daha sonra anneme bir şeyler oldu kendi kendine konuşmaya, yemek yememeye, kimseyle konuşmamaya, bir noktaya odaklanıp başka hiç bir yere bakmamaya, ve sürekli sallanmaya başladı. Daha sonrada bir kaç kez intihar girişiminde bulununca babam annemi psikiyatriye götürdü. Gittikleri gibi geri geldiler çünkü annemi hastaneye yatırmak istemişlerdi ve babam buna izin vermemişti. Annemin raporu hala hastanede bulunmakta yani anneme deli demişlerdi. Ama annem deli değildi biz biliyorduk sadece bir şeyler yanlıştı bizim fark edemediğimiz bir şeyler vardı. Evimizin içinde dolaşan gölgeler içimizi ürperten ayak sesleri ardı arkası kesilmeden devam ediyor ve belirtiler sürekli olarak artıyordu ve annem gece tam saat 3 te onun ismini söyleyen birisi olduğunu onu uyandırdığını sonrada ezan okunduğunu söylüyordu. Bir gün evimize gelen bir misafir perdemizde birşey olduğunu söyledi bir baktık ki bir kaç tane küçük yuvarlak yağ lekeleri ve bunun bir büyü olabileceğinden şüphelendik. Annem perdeyi defalarca yıkadı bir çok şey denedi ama onlar çıkmadı. Tuhaf olan şu ki perdeyi evden uzaklaştırmak yani alıp atmak kimsenin aklına gelmiyordu. Dedim ya biz hiç bir şeyin farkına varamıyorduk. Bütün bu olanlar annem ve babamın boşanmasıyla sonuçlanmış ev satışa çıkarılmıştı. Bizden sonra eve kim oturduysa 3 aydan fazla kalamamıştı. Hatırlıyorum da ben evde yalnızken bir şeyler beni boğuyor ve durmadan ağlıyordum anlam veremediğim bi kasvet kaplıyordu içimi. Evimize gelen misafirler daraldığını söyleyip gidiyordu. Bunların o evle bir ilgisi olup olmadığını bilmiyorum ama bizimle bir ilgisi olduğu kesindi. Çünkü evden taşındığımızda yeni evimizde her gece birimiz kabuslar görüyor ve sabaha kadar uyuyamıyorduk. Başka bir eve taşındığımızda kabuslar bitmiş fakat evde sürekli geceleri ayak sesleri duyuyorduk. Yine evimizi değiştiriyorduk ve her ev değiştirdiğimizde annem biraz daha iyi oluyordu. Böylelikle bunlardan kurtulduk fakat annem ve babam farklı hayatlara sürüklenmiş biz ise onların rüzgarıyla bir babamın bir annemin peşinden sürüklenerek büyümüş olduk. Bu hikeye değildir. Tamamen benim kendi hayatımdan anlattığım gerçekten olmuş bir takım yazılardır.