dear flora :: justemi

vier

Çığlık attım, bu normal bir çığlık değildi, gözlerimin kapandığını hissediyordum, ve birden kendimi yerde buldum, tek duyduğum şey garsonun bana seslenmesiydi. Ve size yemin ederim, garsonun arkasında bir beden görmüştüm.

Gözlerimi açtığımda hastanedeydim. Annemin bana seslenmesiyle ona baktım,
"Flora, Tanrım, iyi misin?"
Kafamı onaylarcasına salladım,
"İyiyim anne, ama neden olduğunu bilmiyorum."
"Bunları sonra konuşuruz, tek isteğim seni bu lanet yerden çıkarmak, işlemleri yapıp geliyorum, hazırlan."
"Tamam anne."
Tam kapıdan çıkacakken ona seslendim,
"Şey, anne?"
Bana döndü ve merakla gözlerime baktı,
"Efendim tatlım?"
"Ben.. deliriyor muyum?"
Kaşlarını çatarak bana baktı, elini kapı kolundan çekti ve yanıma geldi,
"Ne saçmalıyorsun Flora?"
Cidden, ne saçmalıyordum?
Annemle bu konuyu konuşmak istiyordum ama içimden bir ses bunu yapmamam gerektiğini söylüyordu.
"Hiç, hiçbir şey, çıkabilirsin anne."
Yüzünde kızgın bir ifade vardı, Tanrım, sadece delirdim mi diye sormuştum!
Dışarı çıktığında rahatsız edici yataktan kalktım ve kıyafetlerimi giyinmeye başladım, odadan dışarı çıktım ve annemin yanına doğru ilerledim, şuan azıcık şaşkındım, annem neden bana hiçbir şey sormamıştı, şey, zaten sormasını istemiyordum çünkü ne yanıt vereceğimi bilmiyordum!
Yanlışlıkla kafama vurdum ve düştüm anne, sorun yok.
Galiba bunu dersem beni, düşünmek bile istemiyordum, aklıma gelince yüksek sesle kahkaha attım ve herkesin bana bakmasına sebep oldum, tamam, Sakin olmalıydım.
Annem sanki hiçbir şey olmamış gibi çıkış kapısana doğru yürüyordu, arkasından gittim ve arabayı gördüğüm gibi oraya doğru koştum, hayır hayır, büyümek istemiyordum!
Arabaya geçtiğim an çantamı aradım ve evet, buldum! Defterimi aldım ve sıkıca sarıldım.
Telefonumuda açtım ve gelen mesajlara baktım, hepsi Carry'dendi.
Kimden: Carry
Nerdesin seni ahmak!

Kimden: Carry
Tanrım, Flora ordan hemen çık!

Kimden: Carry
İyi olacaksın, söz veriyorum.

Ne?
Ne?
Ve tekrar koca bir Ne!
Hemen Carry'i aradım ve açtığı an konuşmaya girdim,
"Ne sikim oluyor Caroline?" diye bağırdım. Tanrım! Annem burdaydı, ve bana kötü kötü bakıyordu, umm, bunu bu seferlik es geçebilirim.
"Seni seviyorum güzelim, söz veriyorum düzeleceksin, bir süre yokum, bensiz idare et, okuldan izinliyim, kapatmam lazım, dediğim gibi seni seviyorum."
Telefonu kapattım ve birden gözlerimin dolduğunu hissettim, ve akan göz yaşları, annem görmesin diye saçlarımla yüzümü kapattımv bugün, sadece bugün, başıma gelmeyen şey kalmadı ve bu, ve.. bu..
Göz yaşlarımı sildim ve çantamdan kalemimi çıkarttım, ne çizebilirdim, ne, ne, ne! Aha!
Bir genç, bir arabayı durduruyor ve bir adres soruyor.
Bunu çizebilirdim, basitti, sadece hızlanmam gerekiyordu.
Hızlıca resmi çizmeye başladım ve bittiğinde kırmızı ışıkta durmuştuk.
Bir çocuğun arabaya yaklaştığını gördüm, cama tıkladı ve,
"12. Caddeyi arıyordum, bana tarif eder misiniz?" dedi.
Ve defterime baktım, şok olmuştum.
Ellerim titriyordu, bu, bu gerçek olamazdı.
O zaman o çocuk.. çizdiğim çocuk.. yaşamıyordu, çünkü ben izin vermiyordum.
Annem yolu tarif ettikten sonra yeşil ışık yandı ve yola devam etti.

Bir süre geçtikten sonra eve geldik ve ben koşarak odama çıktım, defteri çalışma masama koydum ve onu çizmeye başladım, mimiklerini, her şeyini!
Onu yaşatacaktım, o bana kafeteryada sarılmıştı ama gitmişti, çünkü o deftere sıkışıp kalmıştı!
Ona baktım, ne kadar harikaydı!
Bitmesine az kalmıştı, ve bittiği an ne olacağını hepimiz biliyorduk!
Son dokunuşlarımıda yaptığımda derin bir nefes aldım ve kalemi yerine bıraktım, bir tıkırtı sesi duydum ve arkamı döndüm.
Bana sırıtarak bakan bir adet mükemmelik karşımda duruyordu,
bu o'ydu, çizdiğim çocuk!
"Merhaba Flora, her şeye hazır mısın?" dedi ve yanıma yaklaştı, tam önümde durdu ve yüzünü bana yaklaştırdı,
Ağzımdan çıkan o kelime, ki neden bunu söylediğimi bilmiyordum ama, ağzımdan çıkan o kelime doğru hissettiriyordu.
"Evet." dedim ve birden gidişini izledim.
Neler oluyordu bilmiyordum ama,
her şey gerçekti,
ve ben, yaptığım şeye sonuna kadar güveniyordum.
••
vote vote vote.
Love ya!
*Medyanın şirinliği! 💕