Tatildeyim. Yanıma sadece bilgisayar aldım. Okumuyorum. Sadece yazıyorum. Hissettiklerim, yaşadıklarım. Dışarı çıkıyorum. Sahile doğru yürümeye başlıyorum. Bir çocuk oturuyor. Yanına gidiyorum ve merhaba diyorum. İlk baş yüzüme bakıyor sonra utanırcasına kafasını önüne eğiyor. Utangaç olduğu ortada. Birkaç dakika sonra oda merhaba diyor. Nasılsın diyorum başlıyor anlatmaya.
-İyi değilim. Mutsuzum. Sıkılıyorum. Ailemi özlüyorum. Korkuyorum. Yeni insanlarla tanışmak, onlarla sohbet etmek, yeniden ve yeniden. Her gün onları görmek, daha da bağlanmak ve kaybetmekten korkuyorum.
Diyor. Yanından gitmemi istediği apaçık ortada. Bir şey demeden kalkıyorum yanından. Yürümeye başlıyorum. Hava biraz esiyor. Takıyorum kulaklığı kendi dünyama geri dönüyorum. Evden biraz uzaklaşıyorum. Müzik dinlerken bir anda kafam karışıyor. Bütün şarkılar aşk üzerine yazılmış. Onları dinlerken bir şey hissetmiyorum. Geri dönüyorum. Eve doğru gitmeye başlıyorum. Buraya kadar geldiğim yolları yeniden yürüyorum. Çocuk hala oturuyor. Karşıma bir çift çıkıyor. Ya evliler yada nişanlı. Gülüyorlar. Mutlular. Belki de balayına geldiler. Neyse diyorum eve gidiyorum. Annem açıyor kapıyı. Babam ise televizyon izliyor. Odama geçiyorum. Bu sefer bilgisayarı açasım gelmiyor. Zaten 2 gün sonra tatilim sona eriyor. Canım sıkılıyor. Kitap arıyorum. Her yerde kitap. Annem kızıyor. Babamsa bilgisayardan okusana diyor. İstemiyorum işte bilgisayardan kitap’mı okunurmuş. Olmaz diyorum. Bir kitap buluyorum. Adı ise “SENİ SONSUZA KADAR BEKLERİM”. Başlıyorum okumaya. İstemsizce ağlıyorum. Okuyorum ama okuduklarımı anlamıyorum. Oysaki hiç böyle olmazdı. Tekrar, tekrar okuyorum. Ama olmuyor. Kalkıyorum mutfağa gidiyorum. Buzdolabını açıyorum. İçi dolu ama bulamıyorum. Çikolatalı pasta yok. Ben hiç çikolatalı pasta yemezdim. Neden bu kadar istiyorum ? Belki de insan gibi davranma vaktim gelmiştir. Herkes gibi aşık olmam, bol, bol yemek yemem, korku filmlerinden korkmam gerekir falan işte. Neyse diyorum ve sessizce odama geri dönüyorum. İlk baş bavulumu karıştırıyorum sonra da yatağımın üzerinde kağıtları yere atıyorum ve yatağa uzanıyorum. Zaten uyuya kalıp o günüde boşuna harcıyorum.
