İnsan hayatına gireni ve o kişinin ona yaşattıklarını unutamıyor.Unuttum dese bile o anlar hep aklının bi köşesinde kalıyor.Hele ki 17 yaşındaysa ve biraz olsun sevmişse inan unutmak dahi istemiyor.
Ben kimim dimi? Şuan düşündüğüm tek şey biraz insan olabilmek..
Hayatın insanın karşısına ne zaman ne çıkaracağı hiç belli değil.Bir bakıyorsun çok mutlusun, iki saat sonra ölmek istiyorsun. Nedensiz sebepsiz veya kendince çok büyük sebeplerle.
Ben kim miyim? 17 yaşında ihanetin en güzelini yaşamış biriyim.
Zehra Gülce ATABEY.
Ben buyum. Kendi halinde yaşayıp giden biri.
Babam avukat, annem çocuk doktoru.
Harun ATABEY ve Gül ATABEY. Benim ailem. Ha tabi birde başımın belası abim var. Uğur Ali ATABEY. Özel bir üniversitede mimarlık okuyor.Benim ailem, hayatım bu.
Beni çok seven bir ailem var. İnsanın sevilmesi ne kadar güzel bişey ya. En azından ailen sana ihanet etmiyor.
Başımın belası dediğime bakmayın abim canım. O en zor anlarımda, aileme anlatamadıklarımı hep ona anlatmışımdır.
Kınamadan, kızmadan beni dinlemesini çok seviyorum.Laf aramızda abim çok da karizmatiktir hani. 21 yaşında ve hala sevgilisi yok. Şuan bildiğin izdivaç programı yapıyormuş gibi hissettim kendimi. Herneyse öyle işte.
Size hikayemden bahsedicem de, şimdi gidip biraz ailemle vakit geçiriyim.
ŞİMDİ OKUDUĞUN
Unutulamayan
Randomİnsan 17 yaşında yaşadıklarını unutamazmış diye bişey duymuştum. Doğruymuş. Yürekten seven kimse hangi yaşta olursa olsun unutamaz.