Farewell
By: clrcnsntos
050116
----
" Nikki? Hello?" Yan ang bumungad saakin pag sagot ko sa tumatawag.
"Uhm? Speaking. Sino 'to?" I muttered
"Tsk. Di mo kilala boses ko? It's Matt." He explained.
"Matt? Uy! Bat ka napatawag?"
"Nikki, can we meet?" Deresto nyang sinabi.
"Huh? Bakit?"
"May sasabihin lang. Pwede ka ngayon? Sa school natin noong elementary, 2nd floor sa dulo."
"Now na? Oh sige. Punta na ako."
"Great! Salamat." I hung up.
"Matt! What's up?" Sigaw ko nang papalapit sakanya. Niyakap nya ako ng mahigpit na sya namang ikinatuwa ko. "Bakit?" Tanong ko at umiling sya. "Wala lang. Namiss lang kita sobra." Sabi nya at mas lalo akong niyakap.
"Paano? Haha. Come on Matt. We're not even close. Nagtataka nga ako kung bakit mo ako pinapunta dito. Akala ko may importante kang sasabihin or something." Bumitaw sya sa yakap.
Tumingin sya ng malayo at huminga ng malalim " Aalis na ako, lilipat na ako ng school sa Batangas next school year at may sasabihin ako sayo. It's not that important for you,but for me?" Ngumisi sya. "One request lang. Pwede pag nag kwento na ako or something.... Don't speak or reply? Just.. just hear me out." Pakiusap nya.
I nodded.
"Okay here we go." Huminga sya ng malalim at tumitig sakin. "You see. Aalis na ako..for good. At kilala na kita for like,10 years? Haha! We're classmates since Grade 2, right? And yea, hindi tayo close. But..oh God! Help me please?"
Umirap ako. "Continue Matt."
"I've known you for already a decade at hindi manlang tayo naging close. Pero bawat galaw at expresyon mo kilalang kilala ko na. Kahit iyong mga tipo mong tao. Iyong mga ayaw at gusto mo. We're not close,but we know each other like were best friend since birth." We chuckled "And behind those. I was silenty following you. Silenty liking you." Dahan dahan nyang sinabi kasabay ng pag-pula ng mga mata nya.
"Or maybe loving you." Bulong nya.
Nagsimula na akong maluha. "I don't know kung kelan ito nagsimula and I'm not asking for anything. I won't ask you to love me back. Sinasabi ko ito saiyo kasi aalis na ako at baka di na kita makita ulit. Mas mabuti na ito na nasabi ko yong nararamdaman ko kaysa sarilihin ko lang, masakit kasi iyon. I am a jerk, asshole and everything. Itong ang tingin nila sakin. But Niks, you know me.. Ikaw lang ang nakakakilala ng totoong ako. I may not be your 'best friend' pero mas kilala kita kesa sa iba."
"I'm not your kind of friend na andyan pag nasasaktan ka but trust me, kung masakit sayo mas masakit na nakikita kitang nasasaktan. Maraming lumalapit sayo pero alam kong alam nating dalawa na hindi lahat sila totoo. I choose to back off at tignan ka sa malayo. Pinilit kong ibaling ang atensyon ko sa iba. Kita mo naman diba? Marami akong naging girlfriend..just to forget you. But heck, it's effing hard. I love you. I love you, Nikki."
Niyakap nya ako ng mahigpit na mahigpit na ito na ang huli at hindi na kailan man mauulit pa.
"That's all... I mean... Yun nalang iyong kaya kong sabihin. Nik, mahal kita. Tandaan mo yan ah?" Lumapit sya saakin at ikinulong ang mga pisngi ko sa dalawang palad nya at hinalikan ang noo ko. "Farewell,Nikki. That's all for now, I love you."
And with that he started walking out,crying.
Ni hindi ako nakapag salita ni hindi ko na sagot ang mga salita nya. Ni hindi ko naparamdam saknya kung ano meron dito sa loob ko.
In the end we only regret chances we didn't take.
"I love you too." Bulong ko kasabay ng pag iyak dahil alam kong hindi na nya maririnig iyon dahil wala na sya.
Finished
