TUMBLR HİKAYELERİ

Wattpad | ftmaskr

Lisede ilk yılımdı. Okulun ilk günü geç kalmıştım okula. Herzaman geç kaldırdım zaten. Sınıfa girdim sadece en arka sıra ve uyuyan bi çocuğun yanı boştu. Geçtim en arka sıraya açtım kitabımı başladım okumaya. Kendimi o kadar çok kaptırmisim ki kitaba önümdeki çocuğun bana seslendiğini bile duymamisim. "Heey sana diyorum duymuyomusun". Birden kafamı kaldırdım ve bu kadar acı cekmeme sebep olan kişinin gözleriyle buluştu gözlerim. "Pardon, duymadım seslendiğini ne demiştin." dedim bir anda. "Tanışmak istedim tabi senin için bir sorun yoksa" "Yok ne sorunu. Ben Ela" dedim elimi uzatarak. "Bende Hakan, memnun oldum." dedi gülümseyerek. Sonra yerinden kalktı ve yanıma geldi. Biraz kendinden bahsetti. Bende kendimden bahsettim. Birsüre sonra muhabbetimiz bayağı ilerlemeye başladı. Ilk günümüz bittiğinde beraber evlerimize kadar yürümeye başladık. Evlerimiz çok yakındı. Bir kaç hafta sonra cok iyi arkadaş olmuştuk. Birde yanımda oturan bir kız vardı Ayşe. Onunla da çok iyi anlaşıyoduk. Duygularım o kadar çok karışıktı ki. Hakan'ı ilk gördüğümde içimde cok değişik hisler oluşmuştu. Ama sanırım ben ona aşık oldum. Normalde okuldan nefret eden ben şimdi sırf onu görmek için okula erkenden gidiyordum. İlk defa birisine bu kadar baglandım. Yine birgün okula erken gitmek için erkenden kalktim hazırlanıp çıktım evden. Yağmur yağıyordu. Yağmurda yürümeyi çok sevdiğim için şemsiye almaya gerek duymamıştım. Yavaş yavaş yürüyorken birden arkadan biri elini omzuma atip beni kendine doğru iyice cekti. Kafamı kaldırdığımda yine o gözlerle buluştu gözlerim. "Delimisin kızım bu havada şemsiyesiz yürüyorsun." "N'apim çok seviyorum yağmuru." dedim gözlerinin en derinine bakarak. "Onu bunu bilmem güzellik bir daha seni böyle görürsem bozuşuruz bak." "Tamam oyle olsun " dedim kıkırdayarak.Okula gelmiştik sınıfa çıkıp siralarimiza oturduk. Ben Ayse'yle beraber oturuyodum. Hakan'da bir arka siramizda tek basina oturuyordu. Onu düşünmekten artık ders dinleyemiyordum. Sabah ki Hakan'ın bana sarılışı geldi aklima istemsizce gülümsedim. Gulumsedigimi goren Ayse "Yüzünde güller açıyor kimi düşünüyorsun dökül hemen." "Ne alakası var oyle bir anım geldi aklıma ona guldum." "Neyse, öyle olsun bakalım"dedi Ayse o imalı gülüşünü suratına takarak. Ders bittiğinde yerimden kalktım Hakan'ın yanına oturdum. Uyuyordu.. O kadar masumdu ki anlatamam. Benim onu izledigimi fark edince birden kafasını kaldırıp burnumu sıktı "Röntgencilik mi yapiyosun güzellik şimdi de" dedi beni utandirarak. "Hayır ya ne alakası var" dedim gözlerimi devirerek. Utandığımı anlayınca pis pis sırıttı.Neyse işte bir kaç ay böyle cok guzel geçti. Onunda beni sevdiğini düşünüyordum. Çünkü sınıfta sadece benimle ve Ayse'yle konusurdu ama bana hep farklıydı. Bu gün birinci dönemin son günü. Hem biraz heyecanlıydım hem de cok üzgündüm. Çünkü Hakan yarın ailesiyle berabrt Muğla'ya gidicek. Ve büyük ihtimal egitimini orda tamamlayacakti. O kadar çok aglamistim ki gozlerim sismisti yuzum solmuştu resmen. Evden cikmadan once çok hafif makyaj yapıp ciktim evden. Evet, kararımı vermiştim bugün Hakan'a onu sevdigimi soyleyecektim. Aglamistim okulda sarılmıştı bana üzülme geri döneceğim diye ama biliyorum donmeyecekti. Çıkışta tutamadim kendimi sıkıca sarıldım ona. Eve biraz dolaşıp gidicektim. Ayse'de benimle yürümek istedi beraber biraz yürüdük sonra eve donmek için beraber tramvaya bindik. Dalıp gitmistim Ayse'nin beni dürtmesiyle kendime geldim. "Kanka baksana Hakan bana bu mesajı atmış. Nedense bir anda içime kötü bir his geldi. Mesajda "Bu gece sana birşey söyleyeceğim. Çok önemli" "Bu neydi şimdi böyle ne dicek acaba" dedim. "Bilmiyorum vallaha mesaj atarsa soylerim sana. "Tamam canım" dedim ve yanindan ayrilip eve gittim. Akşam olana kadar Ayse'ye yüz kere mesaj attım Hakan bişey dedimi diye. Ama daha bi mesaj atmamis. Belki zaman geçer diye uyudum. Rüyamda cok kötü birşey gordum çok garip ama ne gördüğümü hatırlayamıyordum bi türlü. Uyandigimda yanaklarim islakti aglamistim. Yatagimda uzanirken telefonuma mesaj geldi Ayse'dendi mesajlar. Hemen mesajları açtım "Kankaa Hakan yazdı suan soktayim resmen ya" yazmisti. "Ne yazdı hemen söyle çabukk" Ekran kaydindan konuştuklarını atmıştı. Hızla açtım resimleri. Konusmalarinda "Ayse sana simdi birşey söyleyeceğim gitmeden. Nasıl soylenir bilmiyorum ben.. ben okulun ilk gununden beri sana aşığım seni cok seviyorum." yazıyordu. Mesajları gördüğüm an dunyam basima yıkıldı resmen telefon elimden kayıp yere düştü. Yıkılmıştım..Ya ben onu o kadar çok severken onun gözlerinin harelerini bile ezberlemisken neden şimdi böyle neden. Ben onu cok sevdim halende it gibi seviyorum. Ellerim titriyordu dizlerimin üstüne cöktüm. Bu sefer hickiriklarimi bastirmadan ağladım ve halen de ağlıyorum. Gerçek degildir dedim yanlis okudum mesajları. Hayır.. hayır sevemez onu olmaz ya olamaz böyle birşey. Hızla telefonu elime alip mesajlari tekrardan okudum "Melegim "diyordu ona içim acidi lan kalbim parçalanıyor. Ayşe durmadan mesaj atiyordu cevap veremiyordum. Kendimi avutmaya calisiyordum ama olmuyor yapamiyorum. Ayse'nin benim onu sevdigimi anlamamasi için kendimi toparlayıp mesaj attım. "Oha şok oldum ne diceksin peki evet mi diceksin demiceksin demi sevmiyorsun çünkü onu" dedim mesajları hızlı hızlı yazıp. "Bilmiyorum kanka ya kafam cok karışık"dedi hissetim ya icime dogdu resmen Ayse'de ona karsi boş değildi. Bir kaç saat sonra ağlamayı bırakıp Hakan'a mesaj attım. Ben soylemeden soyledi bana onu sevdigini. Belki sacma bulacaksınız salak olduğumu düşüneceksiniz ama Ayşe mutlu olsun yeter onlar mutlu olsun bana yeter. Kalktım yüzümü yikadim. İçim kan agliyordu ama yapamam onu sevmemeliydim aptalim ya ben nasil onun da beni sevdigini dusunurum. Ben kendi mutlulugdan gecmistim en yakın dostum kardeşim için ama o bana o kadar ağır şeyler soyledi ki. Bana " Sen zaten hep yalnizdin hep yalnız kalacaksın" dedi. Yemin edebilirim ki benim Hakan'ı sevdiğimi anlamıştı ama ne yaptı Hakan'ın ona attığı "Melegim" diye hitap ettiği mesajlarini durmadan bana kaydedip attı. Unutamiyorum sevdiğimin en yakın dostumu sevmesini en yakin dostumdan yedigim kazığı unutamadim. Belki merak ediyorsunuzdur şu an ne yaptığımı ben soyleyeyim size. Hakan Ayse icin Muğla'ya gitmedi. Ama ben hergün onun Muğla'ya gitmesi için Allah'a yalvardım. Dayanamıyorum ölüyorum sanki. Şu an yine ben Ayse'nin yanında oturuyorum. Hakan arkamızda. Ayse'nin gozlerine öyle güzel bakıyor ki anlatamam.. Hakan onu diger erkeklerden kıskanıyor, şu an kahkaha atarak gülüyorlar bende içim kan aglarcasina aşkımı, karşılıksız aşkımı kelimelere döküyorum. Ben onun meleği olamadım o benim gözlerime hiçbir zaman sevdigine baktığı gibi bakmayacak. Susuyorum, sabrediyorum ama birgün gelecek ikisinede bu yazdıklarımı okutacagim. Ve ozaman kardeşim bildigim insan benim kalbimi parçalara ayırdığını o zaman anlayacaksın..Ha belkide okuyorsundur burayı kardeşim sana sadece şunları söyleyebilirim ki ben onu onu çok sevdim halen de seviyorum. Sen benim kız kardesim gibiydin. Ben hep sen mutlu ol dedim. Evet sen mutlusun ama benim kalbim acıyor ve sen bunu göremeyecek kadar körleşmişsin. Ben sana sende benim yasadiklarimi yaşarsın umarım diyemem. Çünkü sen benim dostumdun soyleyemem yapamam bunu sana. Çok aptal olduğumu düşüneceksiniz ama "Onlar Mutlu Olsun" :(