Αξίζεις άραγε;

2ο κεφάλαιο.

Μετα απο λιγες ημερες,βραδυ ηταν οταν η Αριαδνη ειχε ανοιξει συζητηση με τον Τριανταφυλλο σε μηνυματα και η ωρα τους περνουσε ευχαριστα. Ο ενας εκανε τον αλλο να γελαει και να νιωθει οικειοτητα. Η Αριαδνη ξενηχτυσε για χαρη του και εκεινος εβρισκε ολο και πιο ενδιαφεροντα θεματα για να αναλυσει μαζι της! Κατα τις τεσσερις τα χαραματα αποφασιζουν να ληξουν την συζητηση τους αφου και οι δυο ηταν κουρασμενοι και νυσταζαν! Μετα απο εκεινο το βραδυ τα πραγματα ηρεμησαν. Ουτε κατι πολυ πιο συναρπαστικο ειχε γινει ουτε κατι οδυνηρο. Ολα ηταν φυσιολογικα!
Τα σχολεια ανοιξαν ξανα...για μια νεα καινουργια χρονια. Ο Σεπτεμβρης ,ησυχος σχετικα μηνας με οχι συγκλονιστικα πραγματα. Ο Οκτωμβρης ηταν λιγακι πιο ενδιαφερον μηνας αφου στις αρχες του ο Τριανταφυλλος ειχε γενεθλια και γενικα ηταν ενας πολυ χαλαρος με πολλες εξοδους μηνας.
Για την Αριαδνη ο πιο δυσκολος σχετικα μηνας θα ηταν ο Νοεμβρης. Ημερα Δευτερα στα μεσα του μηνος και η Αριαδνη γυρνουσε απο το σχολειο. Η Αλεξια την περιμενε στην σταση για να πανε μαζι προς τα σπιτια τους. Στο δρομο,εκει που ελεγαν τα νεα τους η Αλεξια θυγει ενα θεμα στην Αριαδνη. Της λεει πως τωρα τελευταια ο Τριανταφυλλος γυρωφερνε σε ενα κοριτσι στο σχολειο και οτι ισως προχωρησαν τη σχεση τους. Η Αριαδνη πεφτει απο τα συννεφα. Νιωθει ταπεινωση και σκαλωμενη απο αυτο που εμαθε για δευτερη φορα στα δυο χρονια που ηταν ερωτευμενη με τον Τριανταφυλλο αποφασιζει,χωρις κλαματα και πολλα πολλα, να αρχισει να τον ξεχναει! Ηξερε πως αυτα τα γεγονοτα της ραγιζαν την καρδια και πως σιγουρα αξιζε κατι παραπανω. Και αυτο εκανε! Αρχισε να τον ξεχναει,να παταει "διαγραφη" σε καθε τους στιγμη. Πηγαινε στα σχολικα παρτι,πλησιαζε αλλα αγορια και περνουσε οσο πιο ευχαριστα μπορουσε χωρις να τον σκεφτεται. Η ιδια ομως αντεξε; Δεν αντεξε! Ιανουαριος ειχε φτασει οταν ο Τριανταφυλλος με την "καινουργια" του κοπελα εκλειναν τρεις μηνες σχεσης. Η Αριαδνη πλεον δεν εκλαιγε. Ειχε στερεψει απο δακρυα. Απλα ακουγε...ακουγε μουσικη που την εκανε να τον σκεφτεται. Ηξερε πως ηταν χαρουμενος και πως θα επρεπε και η ιδια να ειναι. Δεν μπορουσε να βρει τροπο να την κανει χαρουμενη εκτος απο το να της μιλαει εκεινος. Οι αναμνησεις ηταν ατελειωτες. Κακες και καλες δεν ειχε σημασια για εκεινη. Το οτι τον θυμωταν και σε καλες και σε κακες στιγμες του,εκανε την Αριαδνη να πιστευει πως τον γνωριζε εστω και στο ελαχιστο του, αλλα ετσι ενιωθε πως τον γνωριζε! Ειναι δυσκολο ομως να γνωριζεις καποιον χωρις να τον εχεις ζησει σε καθημερινη βαση. Χωρις να ενδιαφερεται για σενα το καθε λεπτο! Χωρις να ξερεις αν σε θεωρει κατι σημαντικο και κατι ουσιωδες για την ζωη του. Χωρις να ξερεις αν εισαι το σοβαρο που ψαχνει ή το κατι ασημαντο που εχει για να περασει η ωρα. Ειναι δυσκολο πολυ!
Η Αριαδνη ηταν πολυ μπερδεμενη για πολυ καιρο... Δεν μπορουσε να τον ψυχολογισει με ακριβεια γιατι καθε λιγο και λιγακι της φεροταν διαφορετικα. Αυτο ομως δεν αλλαζε την ιδια. Η ιδια εμενε στα δικα της αισθηματα για τον ιδιο,να τον νοιαζεται πιο πολυ απο τον καθενα και να ειναι παντα στηριγμα του χωρις ο ιδιος να το ξερει! Ο χρονος ατελειωτος της φαινοταν, "αντε να περασει και αυτη η μερα" ελεγε. Και ο καιρος περνουσε. Οι μηνες γινοντουσαν ολο και περισσοτεροι και η Αριαδνη με πληγωμενη καρδια "εβαζε" το ψευτικο χαμογελο της καθε μερα,θελοντας να μην την λυπαται κανενας για οτι εχει γινει. Αν και οι περισσοτεροι γυρω της οχι μονο δεν νοιαζοντουσαν για εκεινη αλλα την κοροιδευαν κιολας για την εξωτερικη της εμφανιση. Τα κοροιδευτικα σχολια των συμμαθητων της πηγαιναν συννεφο και η ιδια δεν μπορουσε να κανει κατι για να τα αποφυγει. Οσο και αν προσπαθουσε να αλλαξει την εξωτερικη της εμφανιση αποτυχαινε. Ολο κατι συναιβεναι και την επερνε απο κατω. Επιτελους το καλοκαιρι ειχε φτασει και η ιδια θα ηταν ελευθερη πλεον απο το βαρος των μαθηματων!
Εκεινη την περιοδο η ιδια ακουγε φανατικα ενα ξενο καλλιτεχνη. Ειχε μαθει για την ζωη του,ειχε μπει σε πολλα fansite και ειχε γνωρισει τοσο ακομπλεξαριστα ατομα που πλεον πιστευε πως ανηκε σε μια σωστη "εικονικη" κοινωνια. Αρχισε να δενεται με αρκετους αλλα ενα ατομο ξεχωρισε στην καρδια της. Η Μαρια!