Sprzedana ●+18●

#1

Boję się, cholernie się boję, dzisiaj są moje 15 urodziny, co równa się z tym, że zostanę wystawiona na aukcje. Tutaj w pewnym stopniu czuje się tutaj bezpiecznie, może jest to malutkie pomieszczenie, ale jest moje. Z rozmyśleń wyrwało mnie otwieranie zamka w drzwiach, do "mojego" pokoju wszedł Jason, to on mnie karmił i czasami pomagał mi się wykąpać, jak nie byłam w stanie utrzymać sie na nogach z powodu osłabienia. Pociągnął mnie za ramię do łazienki, tam się umyłam, następnie zabrał mnie do pokoju z białymi drzwiami, była tam blond włosa dziewczyna, Jason posadził mnie na krześle, a ona zabrała się za robienie mi makijażu i prostowanie włosów. Gdy wykonała swoje zadanie Jason dał mi "ubranie" które składało się z czarnej prześwitującej sukienki, która ledwo zakrywała połowe tyłka. Kazał mi też założyć 15 centymetrowe szpilki, na których nie umiem chodzić. Pociągnął mnie z całej siły za ramię, co chwilę się potykałam, ale jego to nie obchodziło. Zaprowadził mnie do innych dziewczyn, było nas 4. Po powiedział nam abyśmy weszły na podest, po woli się obróciły i poczekały, aż ktoś nas kupi. Gdy przyszła kolej na mnie strach sparaliżował mkje ciało, nie mogłam ruszyć żadną kończyną, zostałam wypchnięta w stronę podestu, powoli zaczęłam tam iść, stojąc na środku obróciłam się, zaczęto wywoływać ceny, zatrzymało się na 20 tysiącach, tyle ktoś chce za mnie dać. Po chwili podszedł Jason i pociągnął mnie ze sceny. Po licytacji podszedł do nas zielonooki szatyn, szybko pociągnął mnie w stronę auta, a ja znów się przewróciłam, w tedy powiedział abym ściągneła szpilki i trzymała je w ręku, szliśmy w kierunku czarnego volvo. Posadził mnie na siedzeniu obok kierowcy, zapiął pasy i zamknął drzwi, a sam usiadł na miejscu kierowcy. Droga trwała około półgodziny. Otworzył mi drzwi, staliśny przed wielką willą, zaprowadził mnie do środka, nie zdążyłam się rozejrzeć po domu, ponieważ pociągnął mnie do góry, weszliśmy do pokoju z czerwonymi drzwiami, przy ścianie stało wielkie łóżko, obok niego szafka nocna, na przeciwko duża szafa i lustro. Pchnął mnie na łóżko, leżałam na plecach na bardzo miekkim materacu. On położył się obok mnie, chwycił mój podbrudek i odwrócił go w swoją stronę, po chwili się odezwał

-jak się nazywasz?

-chloe

Odpowiedziałam cichutko

-słuchaj, musisz poznać pare zasad:

1. Masz mówić do mnie panie
2. Masz chodzić nago
3. Mogę cię bić
4. Żaden inny mężczyzna nie ma prawa cię dotykać, chyba, że na to pozwolę

ZROZUMIANO?

-tak panie

-to dobrze, słuchaj, to jest nasz wspólny pokój, codziennie gdy się obudzisz na stoliku będzie leżała tabletka, masz ją połknąć pół godziny przed śniadaniem, a teraz wiem, że miałaś ciężki dzień, więc chodź zjeść kolacje i idziemy spać

-dziękuje

Chwycił mnie za dłoń i zeszliśmy na doł, przeszliśmy przez salon i weszliśmy do jadalni, tam czekało na nas pięknie przyżądzone jedzenie.

-mam nadzieję, że lubisz spagetti carbonara

-nie wiem, nigdy nie jadłam

-nigdy, to co zazwyczaj jadałaś?

-suchy chleb

Widziałam smutny wyraz jego twarzy, gdy to powiedziałam, jednak po chwilj wrócił do jedzenia, zrobiłam to samo.

-zapomniałem ci powiedzieć, nazywam się Calum, chociaż i tak nie możesz się tak do mnie zwracać, chcę abyś to wiedziała

-przepyszne to jedzenie

-cieszę się, że ci smakuje, a teraz chodź spać, bo widzę, że jesteś zmęczona

Teraz wziął mnie na ręce w stylu panny młodej, a ja usypiałam na jego rękach, gdy weszliśmy do pokoju położył mnie na łóżku, a sam położył się obok, przyciągnął mnie do swojej klatki piersiowej i otulił mnie swoim ramieniem, nie było sensu się wyrywa, w końcu i tak postawi na swoim. Gdy rano wstałam, jego już nie było, na szafcę leżała tabletka, połkęłam ją i zeszłam na dół do kuchni, stała tam dosyć młoda blondynka. Uśmiechnęła się gdy mnie ujrzała. W jadalni soedział Calum, kobieta położyła na stole naleśniki, po chwili Calum się odezwał

-witaj Chloe

-dzień dobry panie

-jak ci się spało słonko?

-dobrze panie

-wiesz, że  nie musisz do każdego zdania dodawać panie?

-dobrze nie będę

Witajcie w mojej debiutanckiej powieści, mam nadzieję, że sostaniecie na dłużej