AYEN'S POV
Hay. Lunes na naman!!! Tssskkk. Nakakatamad pumasok pero kelangan! Medyo inaantok pa ako dahil late na rin akong nakatulog kagabi. Napapanguso nalang ako kapag naaalala ko yung nangyari kagabi!
Don't get me wrong. Si Kuya ang kasama ko kagabi at pagkatapos nung natanggap kong phone call kay Lance ay wala nang ginawa si Kuya kundi ang asarin ako. Kesyo may boyfriend na raw ako. Kesyo malapit na raw akong mag-asawa at iiwan ko na raw sila ni Mommy.
The whole time we were baking until the time I would go to bed, he didn't do anything but to piss me off and yeah It's effective. Napikon na talaga ako sa kanya kaya pinagbagsakan ko sya ng pinto at hindi na nagdinner pa!
And as I was saying, today is Monday and I have to go to school. Hindi ko alam kung bakit ako nagiging valedictorian e ang tamad tamad ko namang pumasok. Pero hindi naman ako laging absent! Tinatamad ako pero pumapasok padin ako dahil kay Mommy. Ayaw nya na umaabsent ako. =_=
And so I did my rituals and go downstairs.
"Good morning Little Princess pinagluto kita." I frozed when I heard my brother's voice coming from the kitchen.
"Don't want to. I'm full." Sagot ko nang biglang,
*brrrrrrrrrrrk.* (Ang epic. Hahahaha kalam ng sikmura yan! Lol) Omo. Wrong timing naman tong sikmura ko! Nabuking tuloy. Huhuhu
"Oh. I don't think so Lil' Princess." He said with a playful smirk. Hayyyy! Kuya never failed on embarassing me.
"Malelate na ako."
"Oh? 6:00 na ba ang time nyo ngayon?"
Okay. He won. I sat on the chair and got some fried rice and bacon and egg and hotdog too. Okaaayyy? Hehe actually I'm not really full. I just don't wanna see my brother's annoying face! Tsk.
Kumakain lang ako at hindi pinapansin si Kuya na nasa harapan ko ngayon at nakatitig lang. Hindi nagtagal ay nainis na naman ako. Alam na alam nyang ayoko ng may nanonood sakin kapag kumakain ako kasi naiilang ako. Tsk!
I stopped eating. "Quit staring Kuya." I said.
"Ang taray mo naman Baby Girl."
"Hindi na ako Baby. Stop calling me that way." pagkasabi ko ay nagpatuloy na ako sa pagkain ko.
"Little Princess or Baby Girl or whatever. I want to call you that way because you are my younger sister." Napatingin tuloy ako sa kanya at nakita ko syang ngumiti ng matamis.
Hindi ko nalang sya pinansin at tinapos ko na ang pagkain ko. Pagkatapos kong kumain ay tumayo na ako sa dining table at nag-ayos ng sarili.
Lumapit ako kay Kuya at hinalikan ko sya sa pisngi. "I have to go Kuya. Thanks for the breakfast anyway. "
He smiled at me. "Anything for you."
I grabbed my bag and is about to leave the house when I remebered something.
"And oh, Kuya. Don't worry I have no boyfriend, really. Ikaw at si Daddy lang ang lalaki sa buhay ko." I felt a pinch inside my chest remembering those memories of mine with Daddy when he's still alive. Nahalata ni Kuya na medyo nalungkot ako kaya nilapitan nya ako at niyakap ng mahigpit.
"Ayan ka na naman Ayen e. Aalalahanin mo si Dad tapos malulungkot ka na naman. Sige na Princess. Pasok ka na. Study hard." And then as expected, he messed my hair.
How I love this man. "I love you Kuya." I uttered and leave the house.
Nagpahatid na ako kay Manong Lito. Wala ako sa mood na magcommute ngayon. Namimiss ko na si Daddy. Dati-rati sya yung kasama ko dito sa loob ng sasakyan para ihatid ako sa school o kaya naman sa mall. Sya lagi ang kakampi ko sa tuwing napapagalitan ako ni Mom. I heaved out a sigh. All of those were just memories now. Memories that I would treasure for the rest of my life.
