Շաբաթ առավոտ էր : Ես արթնացա 12:00 : Լոգանք ընդունեցի, հագնվեցի եվ գնացի խոհանոց նախաճաշելու: Երբ իջա ներքեվ տեսա հորս ու մորս , կարծես նրանք փոքր ինչ մտահոգ էին: Մոտեցա նրանց եվ հարցրի.
-Ինչու եք այդպիսի տեսք ընդունել ?
Մայրս պատասխանեց .
-Սիրելիս ,դու գիտես թե մենք ինչքան շատ ենք քեզ սիրում եվ մէծ ուշադրություն ենք դարձնում քո կրթությանը:
-Մամ , ես դա շատ լավ գիտեմ :
-Աղջիկս ես եվ մայրդ որոշել ենք , որ դու պետք է ստանաս բարձրագույն կրթություն եվ այդ պատճառով պետք է մեկնես Փարիզ:
Պատկերացնում եք Փարիզ~ , իմ երազանքների քաղաքը բայց ....
-Ես չեմ կարող : -Աչքերս լցրաց ասացի ես:
-Ինչպես թե չես կարող , բայց....
Ընդատելով մորս խոսքը ասացի.
-Մամ, պապ հասկացեք ես չեմ կարող թողնել ձեզ,իմ տունը , ընկերներիս ու....
-Աղջիկս խնդրում եմ սառը գլխով դատիր:-Տխուր ձայնով ասաց հայրս :
Ես հազիվ արցունքներս պահած բարձրացա սենյակս, պառկեցի մահճակալիս եվ սկսեցի լաց լինել : Մի պահ փորձեցի ամեն ինչի մասին մոռանալ եվ թե ինչպես քնեցի:
YOU ARE READING
Դատարկ էջեր կամ սկսեն զրոից....
RomanceԲարև սա իմ առաջին գիրքն է , սա 16 տարեկան աղջկա մասին է ով մինչեվ ականջների ծայրը սիրահարվել է իր դպրոցի տղային բայց... Եթե ձեզ հետաքրքրեց կարդացեք շարունակությունը