HOOFDSTUK 3

32 5 2
                                    

POV LINK

We reden in de ambulance naar het ziekenhuis. Ik zat achterin bij Jeremy samen met een ambulancebroeder, de ambulancebroeder had Jeremy aan het infuus gelegt en nog meer draadjes, het zag er erg eng uit. Toen we ongeveer 5 minuten onderweg waren ging de monitor waar Jeremy aan lag opeens heel hard piepen ( je weet wel dat geluid als je hoort dat het niet goed gaat) we schroken allebei heel erg, de ambulancebroeder deed allerlei dingen die ik niet snapte, ik zat alleen maar te denken leeft Jeremy nog? ga ik hem ooit nog levend zien? Dat soort vragen spookte alleen maar door me hoofd. "Meneer gaat het nog goed met Jeremy?" vroeg ik bang. "ik heb Jeremy een zuurstof kapje gegeven en ik heb hem aan nog meer draadjes gelegt". De monitor was gestopt met piepen en we waren aangekomen bij het ziekenhuis. De ambulancebroeders haalden Jeremy echt op turbo snelheid uit de ambulance en ze gingen hem meteen onderzoeken. Toen Jeremy onderzocht werd ging ik wachten in de wachtkamer op Harm en Joost.

POV JOOST

We zaten op de fiets en we fietsten echt super hard. "Harmmmmm schiet op we moeten naar het ziekenhuis" riep ik, "Jaaaaa Joost ik kom jij hebt lange benen dus jij kan sneller trappen" riep Harm. Nee harm dat is niet de rede dat je zo traag bent je bent gewoon het broekie je kan gewoon niet zo hard fietsen als ik, dacht ik bij mezelf want als ik dat hardop had gezegt dan was Harm sowiezo boos geworden.

10 minuten later waren we eindelijk bij het ziekenhuis aangekomen.

"Hehe eindelijk zijm we er" zei ik, "ja (hapt naar adem) ja eindelijk (hapt weer naar adem) zijn we er" zei Harm. "Nu moeten we nog Link en Jeremy nog vinden" zei ik. "Link Link Liiiiinkkkkkk!!" riep Harm. "Kun je even wat stiller zijn je staat hier niet op de markt?!" zei de vraag achter de balie. "O ja sorry ik zal me mond al houden" zei Harm. "Harm kom we lopen even een stukje verder" zei ik.

POV LINK

Ik hoorde in de verste verte "Liiiiiiinkkkkkk" en die stem kwam me erg bekend voor het was Harm. Toen ik ze aan zag lopen riep ik ze en kwamen ze naar me toe. "Heey Link hoe gaat het met Jeremy" zei Harm. "Ik heb geen idee" zei ik. "Is er nog iets in de ambulance gebeurt of niet" zei Joost. "Oooo ja dat wel de monitor ging opeens piepen waar Jeremy aan lag dus hij kreeg een zuurstofkapje en hij lag aan heel veel draadjes" zei ik. We gingen met ze alle nog even wat praten over wat er aan de hand zou kunnen zijn.

5 minuten later kwam de dokter aanlopen.

"Zijn jullie vrienden van Jeremy Frieser" zei de dokter. "Ja dat klopt" zei Harm. "Oke dan zal ik jullie even vertellen wat er met Jeremy aan de hand is, Jeremy heeft een zware hersenschudding, een gebroken arm en er is een zenuw beschadigd in ze been misschien word lopen voor hem daardoor lastig en er is iets met ze hart en longen waardoor de monitor opeens ging piepen" zei de dokter. "Komt dat met ze been omdat ik hem liet vallen" zei ik. "Ja waarschijnlijk wel" zei de dokter.

POV HARM

Link begon opeens te huilen. "Link wat is er" zei ik. "Door mij kan Jeremy misschien nooit meer lopen" zei Link. "Nee denk nou niet dat dat jou schuld is" zei Joost. "Dat is het wel, ik heb hem toch laten vallen" zei Link. "Nee Link hou er maar over op" zei ik. "Maar als hij door mij nooit meer kan lopen dan ik ik dit mezelf nooit meer vergeven" zei Link. "Uhmmm sorry dat ik stoor maar je kan mee komen naar Jeremy's kamer, het is kamer 69" zei de dokter. We liepen
naar kamer 69, toen we naar binnen liepen toen zag ik Jeremy liggen en de tranen begonnen al te stromen.

Dit was hoofdstuk 3 ik hoop dat jullie het leuk vonden vergeet geen ster de geven en te reageren dan zie ik jullie bij het volgende hoofdstukkie.

Doeiiiiiii

De Squad Gaat Fout?!Waar verhalen tot leven komen. Ontdek het nu