Sarı Papatya

Patron

Bölüm Şarkısı:Model Mey...

Yine vurmuştu hayat. Bir darbe daha yedik... Kalbimi acıtan ağrı da neyin nesiydi?
Yine mi uçarken çakılmıştık? Yine mi acıdan ağlayacaktık?
Bu kadar olmazdı ki. Hep hep mutlu olurken somurtuyorduk. Akıllarda tek soru Biz Mutlu Olamayacak Mıyız?

-Ya yeter,sus artık. Dinlemek istemiyorum seni. Seni tanıdığıma çok pişmanım, seninle sevgili olmaktan çok pişmanım,sus!

-Seviyordum oysa ben seni, bu kadarmıymış?

-Anlamıyosun,
anlamayacaksın! Sen benim ne hissettiğimi biliyor musun?

Sustu,konuşamazdı. Ağır gelmişti lafları. Artık iki genç de ayrılmıştı. Bir anne,bir baba kurbanı olmuşlardı. Melis'in babası masum değildi. Bilerek çarpmıştı. Her şey öğrenildi. Burak annesini,Melis babasını kaybettiği için çökmüşlerdi...

2018-Antalya-Burak'tan
Ben artık bir şeyler başarmıştım. Yanlız kaldığım için kendimi işe adadım. Ve başarılı bir şekilde "Araba Tasarımcısı" olmuştum. Şirket kurdum,patrondum. Ve... Zengin!

-Tık tık tık,Burak Bey içeri girebilir miyim?

İşte, Bey olmuştum.

-Giir..!

İçeri giren kişi iş görüşmesi için gelmişti,muhtemelen. DEĞİLMİŞ... Bu zaten işte olan biri. Her neyse bir tane çizim dosyası getirdi.

-Bu birinin çizimi, kendisi biraz utanmış,eğer beğenirseniz yarın saat 11.00'da gelecek. İş görüşmesi için,ben çizimlere göz attım harika..!

Dosyayı İrem'den aldım. İlk araba çizimine baktığımda erkek olduğunu anlamıştım. Kızlar bu kadar harika araba düşünemez,tasarlayamazdı.
Haydi,kabul edin ilkokulda her zaman araba çizen bir çocuk vardır. Hah işte o bendim.

-İrem,bu harika. Yarın hemen gelsin,bir konuşalım beyefendiyle...

Dediğimde İrem güldü. Nedenini anlayamamıştım. Komik bir şey mi söylemiştim?

-Beyefendi değil,
hanımefendi. Burak Bey...

Dediğinde gözlerimi pörtletmiştim. Koltuktan kalkarak İrem'in yanına gittim.

-Valla mı?

-Valla.

İrem'le çok iyi anlaşıyorduk. Keşke benim asistanım olsaydı ama Mert kaptı. Mert'le birlikte kurduk burayı. Bir dakika harbiden benim asistanım yok. Neden yok?

-"Benim asistanım neden yok İrem?"

Cevabı biliyordu sanırım. Hemen cevap verdi.

-"Gelen tasarımcı aynı zaman da sizin asistanınız olacak Burak Bey."

Başımla onayladım ve Mert'in odasına ilerledim. Biraz gezsek iyi olurdu herhalde. Sert biri olmuştum. Mert'in odasına gittim. Bilgisayarda oturuyordu.

-"Biraz dışarı çıkalım mı? Çok sıkıldım,gezelim... Bunaldım burada."

-"Tamam,bana uyar.Deniz?"

-"Evet,iyi olur."

Eve uğradım plaj havlumla şortumu aldım. O da aldıktan sonra denize ilerledik.
•••
-"Hep senin yüzünden salak."

-"Ya olum uff,tamam benim yüzümden oldu gerçekten. Eğer mal gibi kızlara su atmasaydım,abileri kovalamazdı."

Mert'i seviyordum. Ona hakaret etsem,vursam da alınmaz,kerata.

-Beyinsiz.

-Salak.

-Beyin yoksunu.

-Gerizekalı. Tamam kes varoş.

Diyince yüzümü buruşturdum,astım. Tamam vurmayın prdn.

-Kız mısın lan sen varoş ne?

-Sus,taam.

Burak sen mal mısın? Varoş kelimesini sadece kızlar kullanmaz. Salak şeyyss

Sus,iç ses. Sen çok konuşuyon.

Ayy ben mii? Olum ben olmasam sen bir hiçsin bunu bil taam mı...

Mal,yazar olmasa ikimizde bir hiçiz. Tanıştırayım iç sesim olur kendisi adı: Hüsamettin mal Hüsamettin.

Terbiyesizzz.

Hüsamettin'le konuşmamızı bölen Mert oldu.

-Unuttun mu?

-Neyi?

Ne olduğunu çok iyi biliyorum aslında ama yüzünü hatırlayamıyorum,
unutmaya başlıyorum galiba.

-Unuttum olum,yüzünü hatırlamıyorum bile karşıma çıksa tanımam herhalde.
•••
-Burak Bey kız geldi. Girsin mi?

Çok merak ediyordum.

-Girsin, bakalım.

Kız içeri girdi.

Otur işareti yaptığımda oturdu.

-Adın ne? Çizimlerin harika. Ve biliyorsun değil mi, asistanım olacaksın.

-Evet,biliyorum Burak Bey. Adım Melis Şafak 20 yaşındayım.

-Hımmm... Peki tecrüben yoktur. Aynı yaştayız, benimde ilk. Memnun oldum. Hangi okulda okudun?

-İlk olarak; Yücel B----- İlkokul ve ortaokul sonra da
Atatürk Lisesi.

Atatürk Lisesi diyince sertçe yutkundum.

Melis Şafak
20 Yaşında
Atatürk Lisesi?

Yoksa bu benimki miydi?