Lollipop [One-shot]

Lollipop [One shot]

[Edited]

Nandito ako ngayon sa loob ng room. Nakaupo ako sa may bandang likuran malapit sa bintana. Habang nakahalumbaba at nakatingin sa labas. Pinagmamasdan ang bawat pagpatak ng ulan.

Ayoko talaga sa ulan dahil mayroon akong laging naaalala dito  actually dalawang memories yun. At mamaya nyo pa malalaman. Hehehe…… pasuspense ako eh.

About me? 3rd yr. college na ako at kaka-18 ko lang last month dahil August na ngayon. Iilan lang ang naging kaibigan ko dahil choosy ako sa pagpili ng kaibigan. But the truth is ayaw ko lang ng maarte,sinungaling ganto ganyan chu chu chorva. At higit sa lahat mangiiwan.

“Hoyy!!!” -eron shout in front of my face. she's a girl and my friend.

Tinignan ko lang sya sabay sabing……

“ nagulat ako…. -_-“- ako yan with cold expression.

Tinaasan ko sya ng kilay sabay punas ng panyo sa mukha kong nabinyagan ng laway. Yuck.

“Loka! *sabay hampas sa balikat ko*  Magugulat ka na nga lang ung hindi pa kapani-paniwala…..hmp!”-sya sabay irap at pout.

Di ko na lang i2 pinansin at tumingin uli sa labas. Pero alam ko may ibibigay yan sa akin. Nilahad ko ang aking kaliwang kamay sa kanya habang nakahalumbaba ung kanan.

“ Oh! May nagpapabigay uli! *sabay abot sa akin* taga-abot lang ba ang role ko dito lagi ? pero………Kyaaaah! kaw ha! Lumalovelife ka te! Kaimbyerna ka! Pano pasuspense ang peg ni koya!" nagpose siya na parang nagiisip kahit wala naman.
"Pero ang tanong bakit tuwing umuulan lang sya nagbibigay sayo nyan? at bakit sa lahat ng pwedeng ibigay lollipop pa? Nagtitipid?”-sya

Nagkibit-balikat na lang ako sa kanya. Wala naman akong magagawa basta libre ayos na sakin.Kada araw na umuulan paiba-iba yung color ng lollipop na binibigay nito at pintura pa kaya halata kung kumain ka. Kaya sa uwian ko lang ito pinapapak.

Lagi kasi kay eron may nagpapa-abot ng lollipop tuwing umuulan at dahil lagi syang tumatambay sa labas kaya sa kanya naibibigay. Eto namang isa hindi manlang tinanong ang pangalan kesyo tumatakbo na daw agad ito ng mabilis pagkaabot ng candy at may suot pa na maskara. Ano yun? Weird.

Habang nakatingin ako sa labas. nagflashback nanaman uli yung isang pangyayari na nangyari na sa akin 10 yrs. Ago.

*FLASHBACK:*

I was 8 yrs. Old back then. I am a loner type of girl who choose to read French phrase books kasi natutuwa ako sa ibang lenggwahe i already know how to speak 5 different kinds of language in my age. Fluently.

Back to the story...

Nakatayo ako ngayon sa may bubongan pagkalabas mo ng exit ng building namin. Umuulan din ng mga oras na yon. Marami nang umuuwi at yung iba tumatakbo na para makauwi pero ako? Eto at nakatayo habang nakatulala sa kawalan.

I hate rains you know why? Because I have bad memories on it. I remember the day and the scene were my pet dog named rainbow hit by a damn car while crossing the street. Ang paliwanag ng driver madulas daw ang kalsada kaya kahit anong apak nito sa break ay walang silbi.

That day. I was just there. Unable to move. then realization hit me...

My pet

My playmate

My only friend... Gone.

“oh”- someone said

I look at him. Kilala ko siya. Siya si Popper John Park. Lagi ko syang nakikinitang may kinakain na lollilop. Buti na lang di nasisira ang ngipin niya ?