"Dik oturmalısın. Dik oturduğun zaman, dışarıdan seni gören herkes, kimseden korkmadığını, kendine ne kadar güvendiğini görür ve onlar senden korkmaya başlarlar. "...
Oturuşumu düzeltirken annemin sesi doluyor kulaklarıma.
Annem bana bunları söylerken, dünyanın ne kadar korkunç ve insanların ne kadar kötü olduğunu anlatmamıştı.
Yedi yaşındaki bir kıza anlatsa bile, ne kadar anlardım orası da meçhul tabii.
Bir iç çekiş sesi yankılanıyor odada. O zamanlar hiçbir şeyden haberi olmayan minik, saf bir çocuktum. Herkes o zamanlar öyledir, değil mi?
Söyleyemezdim ki anneme; 'herkesten korkuyorum ve dik oturmam bunu düzeltemez' diye..
İnsanlardan korkan bir insan. İroninin kökü burada başlıyor aslında;
İnsan kelimesinin asıl anlamında..
*''İnsanlar neden başkalarını incitirler? Ya da.. neden bazıları incitemez?''
Evet, belki büyümüş olabilirim ama yine bu çocuksu sorulara bir türlü cevap bulabilmiş değilim.
Aslında.. bunlara cevap bulmaktan da korkmuyor değilim..
Üzgünüm anne, ama sanırım bir kamburum var.
*Hello Monster dizisi, Lee Joon-Ho karakterinin çocukken kullandığı bir cümle.
ŞİMDİ OKUDUĞUN
Öylesine, hayat..
RandomÖylesine yazıyorum bu öylesine hayatı.. Okunmak dert değil, yazabilmek önemli benim için. Ben yalnızca cesur davranıp paylaşıyorum, şöyle şuracığa. Eğer cesaret toplayan biri olursa da, mesaj kutuma doğru dinleyeceğim.
