Hello po!! Ako po si Rafael 16 years old at 4th year high school na nag-aaral sa pinakasikat na paaralan sa amin, ang Nashville Academy, astig ng pangalan ano? Ako ay isang athlete at isang musikero. Meron sana akong ikukwento sa inyo tungkol sa buhay pag-ibig ko. Oo marami nga akong kaibigan pero mahirap silang pagkatiwalaan. Kaya sana naman sa atin nalang tong kwento ko, huwag niyo nang ikalat.
Si Gabbie, ang babaeng inibig ko mula pa noon. Ang kaklase ko na maymahabang buhok,maputi ang balat, matalino, maganda, matahimik, matangkad, sporty katulad ko at may hilig din sa musika.
Siya lang naman ang nagpatibok nitong puso kong mamon. Ilang taon din akong nanliligaw sa kanya, siguro umaabot ng 3 years. Mahal na mahal ko siya, as in, super!!! Hindi ako napapagod na manligaw sa kanya dahil alam kong mamahalin niya rin ako. Yun nga lang di niya alam na nanliligaw ako sa kanya. Tskk!
Siya ang unang babaeng binigyan ko ng putting rosas noong 2nd year high school kami at ipapangako kong siya lang ang huling babaeng bibigyan ko ng puting rosas.
Masya kaming dalawa noon pero minsan nagtatampo kmi sa isa’t-isa dahil minsan hindi kami nagkakasundo sa isang bagay. Sinasaktan at tinutukso niya ako at kung minsan pinagtitripan pa niya ako pero kahit na sinasaktan niya ako, mas lalo pa akong nahulog sa kanya.
Naalala ko pa nga last year nung naghahabulan kaming dalawa sa campus at gabi na. masyadong madilim ang paligid pero hinabol ko parin siya dahil alam kong di siya natatakot sa madilim na paligid. Nang sinundan ko siya sa mas madilim na lugar at bigla siyang nadapa, pilit kong itigil nalang muna na tawanan siya. Tutulungan ko na sana siyang tumayo pero sa halip na tulungan siya, tinabihan ko nalang siya at tinawanan ng malakas pero syempre nag-alala din naman ako. Mahal ko siya eh, hahaha. Pagkatapos noon ay binuhat ko siya, parang
ang sarap nang pakiramdam na nagkatitigan kami ni Gabbie. Ang mga mata niya’y parang bituing kumikislap. Ang init ng kanyang yakap ay sadyang napakasarap, para kang nasa langit na lumilipad.
Mga labi’y sarap halikan!! Mga buhok niya’y may bangong nakakaadik.
Sa moment na yan, sobra akong nahiya sa sarili ko pero napaka swerte ko na ako lang ang lalaking naka buhat sa kanya ng ganito.
Ngayon, abalang-abala ako sa mga planong gagawin ko sa kanya dahil sabik na sabik na akong ipagtapat ang nararamdaman ko sa kanya, lalo na’t naging mas malapit kami sa isa’t isa.
Palagi kaming naglalaro ng “What if…” dahil sa ganitong paraan ko nailalahad ang nararamdaman ko sa kanya pero sa tingin ko’y hindi niya ako sasagutin. Paano ba siya mahuhulog sa taong mang-mang at isip bata na katulad ko?? Tskk!!
Well?? Kailangan kong mag-aral ng mabuti, pangdagdg lang ng points ko sa kanya hahaha!! Kailangan ko din mag-ipon ng maraming pera para naman madala ko siya sa pinakapaboritong restaurant niya. Ang mahal pa naman ng paborito niyang restaurant, tskk! Ipagpaliban ko na muna tong uniporme ko sa basketball, meron pa namang susunod na laro at isa pa laro lang yan!
“Gabb, p-pwede ba tayong lumabas mamayang alas 3?”
“Saan?”
“Sa paborito mong restaurant”
“Talaga?! Oo ba!!!!”
“Sige! Magkita na lang tayo doon.”
Pagkatapos ay naghanap ako ng maayos damit na pwede kong suotin. Nang handa na ako, dali-dali akong pumunta sa restaurant ng 2:30pm at pagkatapos ay umorder ka agad ako ng mga paborito niyang mga pagkain. Dumating kaagad ang mga pagkain mga 3:02pm. Umabot na ng 3:30pm hindi pa rin siya dumating.
“Gabb!!! Saan ka na ba?! 4pm na oh!! Bakit mo ba ako sinasaktan ng ganito?!!” Sa sobrang tagal ni Gabbie, kinain ko nalang ang mga inorder kong pagkain gutom na kasi ako eh. Sayang din naman ng pera ko, sana binili ko nalang ng uniporme ang pera ko!!
At pagkatapos kong kumain ay naglalakad nalang akong umuwi para naman makatipid. Nang malapit na ako sa bahay, parang may tumatawag sa akin sa bandang likuran ko at may biglang yumakap sa akin…
“Im sorry Raff…”
“Sana naman di mo ko pinaasa Gabb!! “
“Patawarin mo sana ako.. sorry talaga… nakatulog ako.”
“Di sana natulog nalang ako kung ganun!!! Sinayang mo lahat!!”
“Sorry… Promise babawi ako”
Umalis na ako at iniwan ko siya sa labas ng aming bahay. Sino ba naman ang hindi masasaktan sa ginawa niya? Kaya dinaan ko nalang sa paglilinis ang galit sa sarili ko.
Nagpag-isipan ko na kalimutan ko na muna si Gabbie at mag-aral nalang muna, para din naman to sa kanya eh. Mga 3 araw lang siguro okay na yun. Alam kong matitis na man ni Gabbie na mawala nalang ako sa paningin niya, hindi naman ako importante sa kanya at isa pa langaw lang ako sa buhay niya. Pinagsabihan niya na ako noon na langaw lang ako sa buhay niya, pero di ko alam kung totoo ba yun, o hindi?? Pero mahal ko siya kaya patuloy ko siyang liligawan at ipaglalaban ko ang pag-ibig ko na nasa puso ko ngayon.
Naglalakad ako ng mag-isa sa kalye. At may narinig akong iyak ng babae na para bang malapit sa akin. Yun pala!! Si Gabbie, ang umiiyak pero bakit kaya??
Sino na naman kaya nagpaiyak sa kanya?? Ngayon ko lang nakitang umiiyak si Gabbie ah!
"gabb?? bakit ka umiiyak??"
" di kaya!"
"gusto mo bang suklian natin ng kamao ko ang nagpaiyak sayo?"
"wag na.. dapat lang naman sa akin to"
"naku!! diyan ka nagkakamali gabb!! hinding-hind ako papayag na saktan ka no!!"
" thank you ha!!"
"yun oh! napangiti rin kita!!"
"ba't ka pala nandito?"
"naramdaman ko kasi ang pag-iyak mo. (pabulong)."
"ha?"
"jowk! nakita kasi kita!! iiwasan sana kita kaso na miss kita eh"
"ako?"
"jowk ulit!! "
"hahahaha corny ng jowks mo! saan ka pala pupunta?"
"sa puso mo!! jowk!! ikaw, dito ka lang ba??"
"ahaha ako? aalis na ako mamaya"
" saan?"
"sa puso mo!"
"hahahahaha "
---------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------
friday morning!!
Good morning! ( bati ko sa mga kaklase ko). Parang wala pa yata si gabbie ah. Saan pa kaya siya?
" oh Gabb!"(sabi ng bespren nito na si mia)
"Hi gabb!!" (bati ko sa kanya)
" who you?!( sabi nito sakin sabay taas ng kanang kilay niya)
Ang sakit nun ah! napahiya tuloy ako. Pfft!! Next time hindi ko na siya babatiin no! Maybe sa monday nalang. Pwede rin naman hindi nalang.
Nang magsimula na ang klase, first period namin ay ingles at pinahayag ng aming guro na bumuo ng limang grupo sa pamamagitan ng pagbilang ng hanggang lima. Kung sinuswerte ka nga naman!! Kagrupo ko si Gabbie pero bago nun, nang malaman namin na magkagrupo kami bigla kaming nagkatitigan at sinabi niyang " Oh ano?! Akala mo destiny tayo?! Feeler!! :p". Tumawa lang ako ng malakas na para bang masaya talaga ako sa sinabi niya. Pero deep inside ang sakit.
Kinagabihan, lahat ng kaklase namin ay nagsi-uwian na habang ako naman ay nagpa-iwan
