"Artık bıktım gidiyorum anladın mı? Senin bu cehenneminden gidiyorum. Sana ruhunu sattığın adamlarla mutluluklar dilerim."dedim annemin o duygusuz yüzüne bakarak, "Nereye gidebileceğini saniyosun ha? Senin benden başka kimin var ama seni tutmuyorum zaten bana yükten başka bişiy değilsin." bu sözcüklerin kalbime birer ok gibi saplanması sadece 3 saniyemi aldı. İdrak etmeye çalıştım " yükten başka bişiy değilsin." . Bi anne çocuğuna neden bunlari söylerdi ki ? Bavulumu ve ufak sırt çantamı yanima aldıktan sonra arkamı son kez dönüp "Babamı simdi daha iyi anlıyorum. Seni bırakıp gitmesini çok iyi anlıyorum. Şimdi o vicdaninla nasıl uyuyabilceksin? Seni karanlıkta tek başına yanlız birakiyorum." diyerek kapiyi ardimdan sonsuza dek kapadım. Artık arkama bakmamam gerekiyodu. Çalıştığım bara gidip maaşımı aldım ve kaan abiyle vedalaştım. Aramızda baba kız ilişkisi vardı daha çok.Bana iki ay yetecek kadar para verdi ve "sakın kimseye güvenme Azra . En riskli kuyular yakın hissettiklerin tarafından kazılır."diyip sarıldı bende kollarımı boynuna doladım. Elime bi kağıt sıkıştırdı "İstanbula gidince bu adrese git. Abime haber vericem orda yanlız ve sahipsiz kalmanı istemiyorum .Beni habersiz bırakma olur mu bitanem? Hem bakmişsın tatilde yanındayımdır. Hadi şimdi git geç kalmadan " diyerek anlımdan öptü. Elini avuç içime alarak üstüne öpücüklerimi kondurup. "Sen benim babamsın ve senin küçük kızın seni çok özliyecek" diyerek oradan uzaklaştım. Geride kalan en güzel anım bu adamdı. Babamın yokluğunu hissettirmeyen beni düştüğümde usanmadan sıkılmadan beni kaldıran , bana hayatın gerceklerını gösteren benim biricik babamdı.
-görüşleriniz ve önerileriniz benim için çok değerli . Bu watpad de yazdığım ilk kitap ve doğal olarak korkularımda var . Sizden bana destek olmanizı bekliyorum 😊💞
