Allah kahretsin yine berbat bi güne uyandım. Hava buz gibi ben ben yine çok üşüyorum . yine o gerizekali adamin sesi geliyor kulaklarıma.
- Kiz Damla !!
- (Ne var lanet olası ne) Geliyorumm :/
Yavaş adimlarla odamdan çıkıyorum odam da ne oda ama :\
-Nerdesin lan sen hani sofra hazirla çabuk !
- Tamam
Peynir zeytin ve ekmekten oluşan hazırladığım tepsiyi canım babam ve cici annemin önüne koyuyorum.
- Bune lan bi yumurta kıramadin mi ?
-Evde kalmamış
Bisey demedi o da bende cantami alip disari ciktim.ve yine dusunmeye basladim bi zamanlar cok guzeldi hayatımız. Ben 6 yaşındaydım annem ben ve babam cok güzel bi aileydik. Herseye sahiptik . ama ben 7 yaşındayken annem ve babam cok kavga etmeye başladılar. Babam sanirim içiyordu. Saat geceleri 2 de geldigi oluyordu. Bazi günlerde sabaha karşı 5 gibi geliyordu. Annem cok ağlıyordu o zamanlar. O gün hala aklımda babam sabaha karşı eve gelmişti. Yani bağıris çağırıştan eve geldiğini anladim ve aşağıya indim. Annem kendini kaybetmiş bi şekilde ağlıyordu. Babamsa kahretsin kahretsi.n deyip duruyordu . annem bagirarak " ne halt yersen ye seni bosuyorum. " dedi ve neyi varsa aldi disariya cikti. Arkasindan koştum " gitme anne birakma beni nolurr " dedim . özür dilerim bitanem babanla kalmak zorundasin dedi ve gitti. Nerden bilebilirdim ki son gidişi olduğunu bi daha yanıma gelmeyeceğini. :( Annem gittikten Sonra eve babamin borclulari geldi neyimiz var yok hepsini satti babam. Ve bizde suan yaşadığımız gecekonduya taşındık ( iki oda salon mutfak beraber ). Daha doğrusu tasinmak zorunda kaldik.
Ben hala böyle düşünürken bir sesle dikkatim dağıldı. Adamin biri kadını yolun ortasinda öldüresiye dövuyordu. Etraftaki insanlarda sadece bakıyordu. Aaa!! Biri bişey yapsın ! Gibi bağırıyorlardı. Ama sadece bağırıyorlardı. Kimsenin bi halt yaptigi yoktu. Bende kosarak olay yerine gittim kalabaligi acarak kadinin yanina geldim ...
