Bazen öyle bir an geliyor ki..Elinden hiçbir şey gelmeden yalnıca doğduğun yeri,memleketini terk etmek zorunda kalıyordun.Malın,varlığın hepsini bırakıp gitmek zorunda kalıyorsun.Ve daha da zoru bazen aileni kaybedip tek başına terk etmek..Bu kadar aciz bir hayatımız var.Anneleri ağlatmak,evlatları babasız bırakmak,sevgilileri geride bırakmak..Kurulmuş ne hayaller vardı belki de.Ve çoğu kişi sessiz kalıyor bu duruma.Peki birinin hayallerini yıkmak bu kadar kolay mı?Süt kokan bir bebeği babasız bırakmak bu kadar kolay mı?Ya çocuklar..Onların hayalleri yok muydu?Dışarı çıkıp oynamak varken neyin nesi bu?Kamerayı silah sanıp korkan çocuğa ne demeli?
ŞİMDİ OKUDUĞUN
MÜLTECİYİM BEN...
ActionYalnızca düşün..Sakin bir kafayla etrafında yaşananlara bak...Ve elini vicdanına koy...
