Bugünlerde özlemi çokca hisseder oldu kalbim.. Kırılgan ruhum yokluğunun pençesinde sıkışan bir kuş misali çırpınıyor çaresizce.. Eriyor belki ama tükenmiyor.. Azda olsa içimde beslediģim umut kırıntım bi nevi hayat bastonum oldu.. ona Tutunuyorum sımsıkı... Onuda kırmasınlar diye saklıyorum herkeslerden..
Biliyorum birgün umutlarım mutluluk olacak... Seninle bütün mutluluklar benim olacak.. Gökte uçan uçurtma misali yükselecegim.. Seninlee.. el ele...
Evet ben henüz seninle el ele mutluluk nedir tatmadım.. Ama benim için mutluluk senin bi yerlerde varoluşun.. Nefes alışın.. Ellerinin hâlâ sıcacık oluşu... Ve ben çaresizce òzlem taşısamda yüreģim de bu mutluluk güç verecek bana..
