The Stupid Casanova

everything has a reason

Gabby's POV

andito na kami ni Abegail sa Rooftop nang school namin grabe napakatahimik namin kaya ako na ang nagsimula

"uhm parekoy alam ko kung bakit ka iwas sa akin nang mga nakaraang araw"

"ohh? ahhh alam mo na pala"

"sorry about dun sa kiss nung lasing ka i wasn't taking advantage of you ginawa ko lang yun para -"

"paglaruan ako? paasahin? pa ibigin ano pa?"

"sorry ayun lang ang alam kong paraan to calm you down :("

"tlaga to calm me down? pero dahil sa lecheng calm na yun lalo akong umasa lalo akong nasaktan lalo akong nagmukang tanga. Oo alam ko kahit gumagawa si jb nang paraan to ease the pain hindi pa din naalis ung sakit kasi ang nagagawa pa lang niya for now is panandalian "

"sorry :("

"ayun lang ba kaya mong sabihin sorry? para saan pa ang mga batas at pulis kung pwede ka din pa lang mag sorry :| ang sakit lang talaga sana hinayaan mo muna akong iwasan ka kasi malay mo sa pag iwas kong iyon mawala na lang bigla ang mga nararamdaman ko para sayo "

"hindi ko naman sinasadya ang mga nangyari nun everything happens so fast i cant barely remember :("

"bakit ba kasi hindi na lang ako? bakit si joanna pa bakit ang bestfriend ko pa :( alam kong nagmumuka na akong desperada pero pwede ba magpakaselfish muna ngayon?"

"you want to know the reason why? gusto ko siyang alagaan, gusto ko siyang protektahan ayaw ko siyang masaktan dahil mahalaga siya sa akin"

" sa *sob* tingin mo ba *sob* napakalakas ko na kaya kong harapin lahat mag isa? *sob* parekoy nung mga bata tayo pinilit ko lang lakasan *sob* ang loob ko kahit natatakot na ko kasi ayaw kong nasasaktan tayo *sob* ginawa ko ang lahat para sayo na dapat ikaw ang gumagawa kasi ikaw ang lalaki pero ano :("

"sorry pero naguguluhan ako sa ngayon maybe tama ang mga naging desisyon mo na wag muna tayo mag pansinan baka maybe later on ma realize natin ang tunay na nararamdaman nang isat isa Bye for now abegail"

Abegail's POV

naiwan akong magisa sa rooftop habang nakatingin ako buong school namin hindi mapigilan ang pag luha ko maybe i was right just please 

feeling ko i'm all alone walang gusto sumama sa akin lahat na lang gusto ako saktan kailan ba darating ang Hero ko para sagipin ako sa mga masasakit na nangyayari sa akin ngayon

when i was a child i believe that fairytale exists

cinderella needed to leave a shoe to be remembered by his man

Aurora and Snow white needed a kiss that can help them wake up

but the most bitter fact that i knew when i grew up is that 

IISA LANG ANG PRINCE CHARMING NA KINABABALIWAN NILA AT HINDI NILA ALAM NA NALOLOKO NA PALA SILA NITO 

that's why i never believed in fairytales again

dahil nag eexists lang ang HAPPY EVER AFTER kung hindi mo alam na niloloko ka na pla nang taong mahal mo 

lahat nagsasawa lahat nagbabago, KAHIT SI SHREK nagsawa sa kanyang buhay pero dahil sa nagbago ang kanyang buhay narealized niya na mas masaya siya sa dati niyang buhay.

Parang ako mas narealize ko na mas masaya maging bata dahil pag bata ka

THE ONLY THING THAT HURTS YOU IS YOUR SKINNED KNEE :((

gusto kong maging bata ulit when my MOM was only my BESTFRIEND and my DAD was the ONLY MAN in my LIFE 

Jb's POV