ÜVEY ABİM

Bölüm 1

Yeni baba ve yeni abimi. Bir kahkaha patlattım.

"Evet Bestecigim . Ama b.."kapının çalması annemin konuşmasını ve Tedirgin bakışlarını kesti. Sakince kapıya doğru yürüdüm. Gözlerim ağlamaktan kızarmış ve şişmişti. Kapıyı açtım karşımda upuzun 2 tane adam bana bakıyorlardi. Biri orta yaşlarda biride benden 1,2 yaş büyük bir oğlan vardı. Annem içeriden "levent sizi mi geldiniz". Dedi. Ve adinin levent olduğunu öğrendiğim adama sarıldı. Ve "poyraz"diyede diğer benim yaşlarımda olan poyrazin yanaklarını sıktı. Ama suratinda bir tedirginlik vardı. Annemi tanıyorsam kesin benim kızıcagim ve uzulecegim birsey yapmıştı. Annem "hadi kızım sende merhaba desene" dedi. Ve cenesiyle poyraz ve levent amcayı gösterdi. Levent amcayla el sıkıştık sıra poyraza gelince donup kaldım. Ve o ben birsey demeden beni kendine çekti. Ve sarıldı. Kardeşimin sesiyle ırkıldim. Ve poyrazdan ayrıldım. "Ada Gel güzel kızım" diye bağırdı annem. Ada koşarak yanıma geldi. Ve kucağıma atladı. Levent amca ve poyraz içeri geçtiler poyrazda benim gibi sıkıntılı görünüyordu. "Ben odama çıkıyorum anne" dedim. Ve adayı'da yanıma alıp odama çıktım. Ada koşarak yatağıma Zıpladi. Abla bana makarna yapsana dedi. Ada daha babamın ve Abimin öldüğünü bilmiyor iş için Antalya'ya gittiler diyoruz. Benim anlamadığım şey bu adamlar neden buraya geldi. Ada "Abla makarana" diye bağrınca "tamam ablacım gel aşağı inelim makarna yapalım." Dedim. Ve koşarak aşağı indik. "Anne bir mutfağa gelirmisin" dedim. Kısık bir sesle annem hemen geldi. "Anne o adamlar kim?" Diye Bir soru sordum annem iç geçirdi. Ve "onlar senin yeni baban ve yeni abin" dedi. Donup kaldım. Gözlerim doldu adayı alıp koşarak dışarı çıktım. Ada "ne oldu abla niye çıktık" dedi. Bende "makarna bitmiş ada makarna almaya çıktık." dedim. Adayı parka götürdüm aglamamak için kendimi zor tutum annem nasıl yapardı böyle bir şeyi düşüncelerinden beni ayıran kişi yanıma oturan Ada oldu. "Abla ben herşeyi anladım." Dedi.Ada ağlıyordu. Onu kucağıma aldım. Ve eve doğru gitmeye başladım. Zili çaldım. Kapıyı annem açtı. Yüzünde korku,tedirginlik,pişmanlık vardı. Bana ve adaya sıkıca sarıldı. İçeri girince kendimi odama kitledim abimin odası poyraza verilmişti. Ve o odada benim birkaç eşyam vardı. Hemen kapıya koşup kilidimi açtım ve abimin eski odasına girdim. Poyraz yatağa uzanmış telefonuyla uğraşıyordu. "Poyraz abi ben eşyalarımı alacaktım ama" dedim. Poyraz birden ayağı kalktı gözlerinden öfke fışkırıyordu. Beni kolumdan tuttu ve duvara attı. "Bana sadece ölen kardeşim Nazlı, abi diyebilir" dedi. Ve beni kapıya doğru itti. Bende ona ölümcül bakışlar attım ve ağlamaya başladım. Zaten abim ve babam yüzünden sinirlerim bozuldu. Ve bu olay beni iyice yıpratti. Odama gittim telefonumu alıp üzerime deri ceketimi geçirip aşağı indim. Adayı yanagindan öpüp kapıya doğru yürüdüm arkadaşım, dostum,kardeşim olan Pınar'ın evine gitmeye karar verdim. Pınargilin evi bizim eve çok yakındı 10 dakika sonra pınargilin evlerine geldim. Kapıyı çaldım ama kimse kapıyı açmadı sonra aklıma pencerenin köşesine anahtar koydukları geldi anahtarı aldım. Kapıya taktim ve anahtarı sağ tarafa çevirdim. Kapının açılma sesini duydum. Kapıyı geriye doğru ittim ve gördüğüm manzara karşısında donup kaldım. Pınar yerde yatıyordu ve karnından kan akıyordu. Hemen ambulansı aradım. Bir süre sonra ambulans geldi. Pınarı sedyeye yatırdılar. "Neyi var" diye sordum oradaki bir kadına sesim çok kısık çıkmıştı. Kadın bana donup"bıçaklanmiş durumu ağır ama genede korkulacak birsey yok" dedi. Bende Ambulansa bindim. Hastaneye geldik. Pınarı ameliyathaneye aldılar. Bende oradaki koltukların birine oturdum. Bir süre sonra annem aradı. Bende hemen açtım."Alo Beste nerdesin sen çok korktum neredesin söyle poyraz seni  almaya gelsin". Dedi. Bende "anne suan pınar çok kötü durumda bıçaklanmiş onun yanında Durmam gerek lütfen bugün Pınar'ın yanında kalayim" dedim. Annem iç geçirip "pınar nasıl iyimi tamam yavrum ama genede poyrazi göndericem tek başına kalma oralarda tamamı? Bu arada hangi Hastanedesiniz".dedi. Bende "iyi anne merak etme" dedim.  Anneme hala kizgin ve kirgindim ama Anne iste. Hastanenin adını söyleyip telefonu kapattım. 1 saat sonra poyraz yanıma bıkkın ve mutsuz bir şekilde geldi. Gözleri yeşildi. Yeşilin en güzel tonu. sıkıntılı bir şekilde  Gelip yanıma oturdu. Arkasına yaslandı. Ve bana bakmaya başladı. "Ne" diye sordum sinirli bir sesle. O da bakarak "hiç" dedi ve kafasını geriye attı. Sonra ameliyathaneye'den  sedyeyle pınar çıkarıldı. "Pınar Korkmaz'in yakınları sizmisiniz" dedi. Ben "evet biziz durumu nasıl" dedim. Meraklı ve Tedirgin bir sesle. Hemşire güldü ve iyi merak etmeyin yarın taburcu edicez ama fazla yormayin dedi. Ve gitti. Heyecandan poyraza sarıldım. O da benim gibi şaşırmış olacak ki hemen benden ayrıldı. 

Biraz az oldu ama inşallah
Beğenirsiniz sizleri seviyorum..