Tanıtım

45 4 2
                                    

Adımlarını hızlandırıp yürümeye devam ederken başını çevirip bir süredir ağzında tuttuğu balgamını kenara fırlattı. Ortama yayılmış boya kokusuna yüzünü buruşturup öksürdü. Sağ tarafında kalan büyük metal kapıyı iterek içeri girdi. Her cuma gecesinde olduğu gibi yine nefes kesen bir maç vardı.

"Hiç şansı yok."dedi kendi kendine. Yanında ki fark edemediği adam sinsice gülümseyip onu başıyla onayladı. Vücudu ter içinde kalmıştı. Hayatı boyunca görebileceği en hırslı ve en akıllı adamdı.

Duvara yaslanırken aralıksız bir kaç defa ıslık çaldı. Köstebek elinde tuttuğu çakısıyla duvarı kazırken öfkeyle bağırdı. "Bitir artık şunun işini!" Adamın karnına diziyle vururken başını kendisini bekleyen köstebeğine çevirip bir yüzüne yumruk daha indirdi. Rakibi etkisiz hale gelirken demir parmaklıklar ağır bir şekilde havaya doğru yükseldi. Islık çalmayı durduran köstebeğinin yüzünde zafer gülümsemesi yerleşmişti. Kenarda asılı duran havlusunu aldı ve sahadan inip ter damcalıkları tarafından ele geçirilmiş suratını kuruladı. Bu maçında galibiyeti oydu.

Köstebek gülümserken arkasından seslendi. " Bu diyarın kralısın."  'Yalaka herif' diye içinden sitem ederken odasına doğru adımladı. Gürültünün arasına karışan ayak seslerini duyamasa da onun peşinden geldiğine emindi. İçeri girerken havlusunu koltuğun üzerine fırlatıp dolabın kapağını açtı.

"Görev seni bekliyor." Siyah kazağını üzerine geçirirken aniden arkasını dönüp kaşlarını çattı. "Bu işin böyle biteceğini mi zannetmiştin? Finalsiz." diyerek derin bir nefes aldı köstebek. Dolaba sert bir yumruk attıktan sonra dolabın parçaları zemine çarpıp etrafa dağıldı. "Bitti dediğimi hatırlıyorum." Köstebek sözleri karşısında bunu söyleyeceğini tahmin ediyormuş gibi alayla baktı. "O bitti demeden bitmeyeceğini ögrendiğini sanıyordum." Hırkasının kapşolunu kafasına geçirdi. Ne zamandan beri elinde tuttuğu bilinmeyen silahını ona çevirip tereddüt etmeden tetiğe bastı. Köstebek olduğu yere sinerken karnından akan kanı umursamayarak arkasından seslendi. "Hazırlan! Gün yüzüne çıkıyorsun, Anka."

ANKAHikayelerin yaşadığı yer. Şimdi keşfedin