Hazal;
Bir yandan aşk acısı başlamıştı ve diğer yandanda kâbûsları.Nasıl yenecekti bunları aşk acısının koyduğu kadar kâbûsları koymuyodu.Peki ya şimdi ne yapmalı.Olduğu yerde bi yazı yazmak istemiştim ve yazmaya başladım.
Hayat bukadar acımasız olmak zorundamı?tamda gerçek aşkımı buldum derken hayat onu elimden neden aldınki.yada buna kadermi demeliydim?gerçekten unutmuşken geçmişi gerçekten buldum derken geleceğimi neden bırakmıştıki ?oda benim neden gururumla oynayıp gittiki ?neden sevdiğini söylediki?
Neden ya bukadar kolaymıydı bırakıp gitmek kolaymıydı artık sevmiyorum demek kolaymıydı ya kolaymış demek. sende ağlamakla teselli et kendini kardeşlerinin yeter artık bırak o şerreffsizi onun için mi ağlıyosunlarıylamı teselli olim.yada kendimi boşluktaymış gibi kaderemi küsim yada ondan mı vazgeçim ama ama okdar kolay değilki değil yani seversin öpersinn sarılırsın sonrada gidersin bukadar kolaymı ya kolaymı yapma be yazık sana yazık acıyorum sen acizsin sevgiden aşktan uzaksın...ya şimdi ne yapmalı ağlamalımı? Gülmelimi?yoksa hayata kadere aşka küsmelimi sen söyle sen ne dersen o olsun çünkü sen hala benimsin sen söyle e hadi ses versene ses yok ikinci darbe geldi sen nasıl böyle yaşarsın be nasıl hem sen neden sevdinki yapsaydın ya onun yaptığını gururuyla oynayıp gidseydin ya ozmn sen değil o havlardı arkandan ya işte şimdi sen ağla salk mal insan dinleseydin kardrşlerini he dinleseydin olmazdı işte bunlar havla şimdi arkasından de ben seni hala seviyorum unutmadım de...
Ve ağlamaya başladım.Gerçekten acıyodu kalbmi hemde başı boş bi adam için.Böyle hayatımı nasıl sürdürecektim ki nasıl hiç bişi olmamış gibi gülecektim."Ama güldüğüme bakmayın içimde ne fırtınalar kopuyo bilemezsiniz".
Ve sözünü bitirerek gerilmeye devam etti...
ŞİMDİ OKUDUĞUN
Piskoloji
RandomPisikolojisi bozulmştu artık ama ne yapmalıydı bilmiyodu artık geceleri ansızın uyanmalardan bıkmıştı ama şuan elinden gelen hiç bir şey yoktu.peki ya daha sonra...
